10 Ocak 2013 Perşembe

Yahudilikte (Musevilikte) ve Hristiyanlıkta Kadın ve Örtünme




Yahudilikte (Musevilikte)  Kadın ve Örtünme
Yahudilikte örtünün farz oluşu ve Yahudi kadınlarının örtünmesi, gerçeği arayan ve dini/tarihi metinleri araştıran herkesin kolayca görebileceği kadar açık ve ortadadır. Hatta herkes az bir araştırma ile Yahudi toplumunun örtünme hakkındaki titizliğini ve bu hükmün dini köklerini kolayca algılayabilir.
Eğer zamanımızda bazı Yahudi kadınlarının örtüye tam olarak riayet ettikleri ve başörtüsü kullandıkları görülüyorsa bu Yahudi toplumundaki örtü hükmünün önemini göstermektedir. Will Durant Yahudi toplumunun örtü hakkındaki titizliği hakkında şöyle söylemektedir:
“Yahudi toplumunun katı ve kaba tutumu sahip oldukları aşırı yaşam gücünden kaynaklanıyordu. Yahudilerin uzlete çekilmesinin sebebi ise sakınganlıklarıydı. Onlar sertliğe ve kargaşalığa meyilli bir toplumdu. Bu hassasiyetleri de hiç şüphesiz yakın doğuda büyük bir hazineyi yadigar bırakmalarına sebep olmuştur. ”[1]
Üstat el-Gaffar ise “İslam’dan önce örtü” başlığı altında şöyle demektedir. Eskiden beri antik doğu topluluklarında örtü yaygın bir adet idi ve bugüne kadar da devam etmiştir. Semavi dinlerde örtünün farzlığı tartışılmaz bir gerçektir. Eski Ahid’de (Tevrat’ta) hicab hakkında bir çok ayetler vardır. Hz. Mesih de Yeni Ahid’i (İncil’i) getirdiğinde bunu onaylamıştır. Tevrat ve İncil’de yer alan bir çok ayet o dönemdeki kadınların örtündüğünü göstermektedir. Yabancı erkeklerin kendilerini görmemesi için örtü kullandıklarını bildirmektedir. ”[2]
Mukaddes Tevrat Kitabı’nda Örtü
Şüphesiz Yahudi kadınlarının tarihin çeşitli dönemlerinde riayet ettikleri örtü olayının köklerini, onların dini metinlerinde aramak gerekir. Çünkü tarih boyunca devam eden ve tahriften uzak kalan dini hükümler bizlere mukaddes dini kitaplarda örtünün önemle emredildiğini göstermektedir.
Yahudilerin mukaddes kitabı Tevrat bir çok yerde açık veya örtülü bir şekilde kadının örtünmesi ve benzeri konuları önemle tekit etmiş, bazı ayetlerde çarşaf ve yüzü örten peçe gibi tabirleri kullanmıştır. Bu tabirlerin kullanılması da o dönemdeki Yahudi kadınlarının örtünmesinin niteliğini göstermektedir.
Şimdi bunlardan bazısına kısaca bir işaret edelim:
Yabancı Erkek Karşısında Tam Örtünmek
Tevrat’ta Tekvin Seferinde şöyle okumaktayız:
“”Ve Rebeka gözlerini kaldırıp İshak’ı görünce deveden indi ve köleye şöyle dedi: “Bizi karşılamak için tarlada yürüyen bu adam kimdir?” Ve köle, “Efendimdir” dedi. Ve Rebeka peçesini alıp örtündü. ”[3]
Kadın ve Erkeğin Birbirine Benzememesi Gerektiği
Bu konuda da Tevrat’ta şöyle yer almıştır:
“Kadının üzerinde erkek esvabı olmayacak ve erkek kadın esvabı giymeyecek; çünkü bu şeyleri yapan herkes Allah’ın, Rabb’in mekruhudur.”[4]
Kadın ve Kızların Süslenip İşve Yapması Karşısında Azabın İnişi
Bu konuda Tevrat’ta şöyle okumaktayız:
“Ve Rab dedi: Madem ki Sion kızları kibirlidir ve boyunlarını ileri uzatarak göz edip yürüyorlar, gezerken kırıtarak gidiyorlar ve ayaklarının halkalarını çıngırdatıyorlar, bundan ötürü Rab Sion kızlarının tepesini kel ile vuracak ve Rab onların gizli yerlerini açacak. Ayak halkalarının güzelliğini, fileleri, mehçeleri, küpeleri ve bilezikleri ve peçeleri, alın çatkılarını ve ayak zincirlerini ve bell kemerlerini ve hoş koku şişelerini ve muskaları ve yüzükleri ve burun halkalarını ve bayram esvaplarını ve örtüleri ve şalları ve keseleri, el aynalarını ve gömlekleri ve baş sargılarını ve atkıları Rab o gün kaldırıp atacak ve vaki olacak ki hoş koku yerine pis koku ve bel kemeri yerine ip, ve saç lülesi yerine saçsız baş, ve süslü esvap yerine çuldan gömlek, güzellik yerine dağlanmak olacak. Erkeklerin kılıçla ve yiğitlerin cenkte düşecekler ve Sionun kapıları ah çekip yas tutacaklar ve kimsesiz kalıp toprakta oturacak. ”[5]
Aldatıcı ve Yabancı Kadınlardan Sakınma
“Süleyman Nebi meselleri” kitabında şöyle yer almıştır: “Oğlum, babanın emrini koru ve ananın öğrettiğini bırakma; onları daima kendi yüreğin üzerine bağla, onları boynuna tak. Yürüdüğün zaman sana yol gösterecek, yattığın zaman üzerine bekçilik edecek ve uyandığın zaman seninle söyleşecek. Çünkü seni kadından, ecnebi kadının yaltaklanan dilinden korumak için emir bir çırağdır ve şeriat nurdur; ve terbiye azarlamaları hayat yoludur. Onun güzelliğine yüreğinden arzu çekme ve seni kirpikleri ile yakalamasın. Çünkü fahişenin yüzünden insan bir parça ekmeğe muhtaç olur ve zina eden kadın değerli canı avlar. ”[6] 
Başka bir yerde ise şöyle yer almıştır:
“Oğlum, sözlerimi tut ve emirlerimi yanında sakla. Emirlerimi tut ve yaşa; ve öğrettiğimi gözünün bebeği gibi koru. Onları parmaklarına bağla; onları yüreğinin levhası üzerine yaz. Kendini yabancı kadından, sözler ile yaltaklanan ecnebi kadından kurtarmak için, hikmete: sen kardeşimsin, de; ve anlayışı akraba diye çağır. Çünkü evimin penceresinde, kafesimden baktım; anlayışı eksiksiz bir genci bön adamlar arasında gördüm, gençler arasında fark ettim. Alaca karanlıkta, günün akşamında, gece ortası onda, karanlıkta, o kadının köşesine yakın sokaktan geçiyordu ve onun evinin yolunda yürüyordu. ”[7]
Dokunmaktan Nehyetmek (Yasaklamak)
Tevrat’ta Rut Kitabında Moab diyarından Naomi ile dönen Moab kızı hakkında şöyle demektedir:
“Ve Boaz Rut’a dedi: İşitiyor musun kızım? Başak devşirmek için başka tarlaya gitme ve buradan da ayrılma, ve burada bizim kızlarla beraber kal. Gözlerin orakçıların biçtikleri tarlada olsun ve onların ardınca yürü; sana ilişmesinler diye uşaklara emrettim ya; susadığın zaman da kaplara git ve uşakların çektikleri sudan iç. ”[8]
Yahudi Kadınlarının Örtünme Sınırı ve Niteliği
Tevrat açık bir şekilde çarşaf ve kadınların yüzünü örttükleri peçeden söz etmektedir. Bu da o dönemdeki Yahudi kadınlarının örtünme niteliğini göstermektedir. Nitekim Tevrat kitabında şöyle yer almıştır:
“Ve dedi: üzerimde olan örtüyü getir ve onu tut; ve kadın onu tuttu; ve altı ölçek arpa ölçüp kadına yükletti; ve şehre gitti. ”[9]
Yahudi gelinleri hakkında ise şöyle okumaktayız:
“Ve üzerinden dulluk esvabını çıkardı, peçesiyle örtündü ve Timnat yolu üzerinde olan Enaim kapısında sarınıp oturdu; çünkü Şela’nın büyüyüp kendisinin ona eş olarak verilmediğini gördü. ”[10]
Nebi İşaya Kitabında ise şöyle yer almıştır:
“Ey sen ere varmamış Babil kızı, aşağı inde toprakta otur; ey Kildaniler kızı, taht yok, yere otur; çünkü sana nazik ve nazlı demeyecekler. İki değirmen taşı al da un öğüt; peçeni aç, eteği kaldır, baldırı aç, ırmaklardan geç. Çıplaklığın açılacak, evet ayıbın görülecek, ben öç alacağım ve kimseyi esirgemeyeceğim. ”[11]
Süleyman’ın “Neşideler Neşidesi” kitabında ise şöyle okumaktayız:
“Ah ne güzelsin sevgilim,
Ah sen ne güzelsin, 
Peçen arkasındaki gözlerin güvercinler,
Gilead dağının yamaçlarında yatan
 Keçi sürüsü gibidir saçın. ”[12]
Saçların Örtünmesinin Farz Oluşu
Tevrat’ta Sayılar Seferi’nde şöyle yer almıştır: 
“Ve kahin kadını Rabb’in önünde durduracak; ve kadının başını açacak; ve onun avuçlarına, anılma ekmek takdimesidir; ve lanet getiren acılık suyu kahinin elinde olacak. ”[13]
Bu ayet Talmud kitabının tefsiri esasınca saçların örtünmesinin farz olduğuna delalet etmektedir. Bu konu ileride ayrıntılı olarak açıklanacaktır.
Talmut Kitabında Örtü
Talmut Yahudilerin hayatını düzenleyen çok önemli bir fıkıh kitabıdır. Will Durant bu kitabın bu dindeki önemli yeri hakkında şöyle demektedir:
“1400 yıl boyunca Talmut kitabı Yahudilerin eğitim ve öğretiminde esas alınan bir kitaptı. Her İbranice bilen öğrenci 7 yıl boyunca her gün yedi saat bu kitabı inceleme deryasına gömülüyor ve yüksek sesle okuyordu. Böylece kulak ve gözleriyle ezberliyordu. ”[14]
Yahudi toplumunun bu önemli fıkhi kitabında kadının yaratılış şekli ve kadının Adem’in kaburga kemiğinden yaratıldığının sebebi hakkında şu açıklama yer almıştır:
“Ben, kadını hafif meşrepli olmasın ve kibirden başını yüksekte tutmasın diye Adem’in başından yaratmadım. Çok araştırmasın diye de gözlerinden yaratmadım. Gizlice kulak vermesin ve laf taşımasın diye de kulağından yaratmadım. Geveze ve konuşkan olmasın diye de ağzından yaratmadım. Haset etmesin diye de kalbinden yaratmadım. Eli boş şeylere uzanmasın diye de elinden yaratmadım. Boş yere gezmesin diye de ayaklarından yaratmadım. Ben kadını Adem’in bedeninden sürekli örtülü ve gizli olan bir parçasından yarattım ki her zaman örtülü ve iffetli kalsın.”[15]
Yukarıdaki sözlerden anlaşıldığı üzere kadının yaratılışında örtü ve hicap temel alınmış ve hayatı boyunca bu ilkeye riayet etmesi öngörülmüştür.
Will Durant Talmut’ta yer alan örtü ile  ilgili katı hükümleri “Talmut” başlığı altında incelemiştir bunları beş bölüm halinde sunmak istiyoruz:
1-  Yabancı erkekler karşısında saçları örtmenin gereği
Eğer kadınlardan biri Yahudi kanunlarını çiğnemek istiyorsa, örneğin başında hiçbir şey olmaksızın insanların arasına çıkıyor veya sokak başlarında insanların gelip geçtiği yerlerde oturup örgü örüyordu veya her sınıftan insanlarla dertleşiyordu veya o kadar yüksek sesle konuşuyordu ki evinde konuşsa dahi komşusu duyuyordu. Bu taktirde de erkek hiçbir mehir vermeksizin onu boşayabilme hakkına sahipti. ”[16]
2-  Kadının Susması ve her türlü makyajdan kaçınması  gerektiği hususunda
Will Durant  bu konuda da şöyle diyor:
“Kadınların fazla konuşmasına üzülüyor ve şöyle diyorlardı: “Gökten dokuz ölçek söz indi de kadınlar dokuzunu erkekler ise sadece birini aldı. ” Kadınların gizli ilimleri öğrenmesini, allık ve sürme kullanmasını kınıyorlardı. Erkeğin karısının giyimi için cömert davranması gerektiğine inanıyorlardı. Bundan maksatları kadının yabancılara değil sadece eşine süslenmesiydi. ”[17]
3- Yabancı erkeklere bakmaktan sakınmak
Will Durant bu konuda da şöyle diyor: “Yahve (Yehova) evli olan bir kadına şöyle diyordu: “Gözlerin sadece eşinde olsun ve o sana hükmedecektir. ”[18]
4- Tahrik edici her şeyden sakınmanın gereği
Will Durant bu konuda ise şöyle yazmaktadır:
“Yahudilerin tüm hayatının temeli diyanet ve karşılıklı ilişkilere dayandığı için bu kavmin ilahi alimleri de tüm kemal ve fesahatini evlilik kurumuna tahsis etmişlerdir. İnsanın cinsel ilişkilerdeki ihtirasını kınamamışlardır. Lakin gücünden korktukları için kontrol altına alma hususunda çok çaba sarf etmişlerdir. Bu yüzden bazıları meniyi azaltmak için ekmeğin bir miktar tuzla birlikte yenilmesini emretmişlerdir. Bazıları ise cinsel vesveselerden kurtulması için Tevrat’ı okumakla birlikte sürekli çalışılmasını söylemişlerdir. Eğer bu yolla bir sonuç alamıyorsa erkek tanınmayan bir yere gitmeli, siyah elbiselere bürünmeli ve kalbi arzularını yenmelidir. Ama açık bir şekilde ümmetinin adını kirletmemelidir. İnsan nefsi ihtirasa boğan her şeyden sakınmalıdır. Fazla konuşmamalı ve yol giderken asla bir kadının, hatta kendi karısının ardından yürümemelidir. Erkeğin yırtıcı aslanın ardı sıra gitmesi, bir kadının ardı sıra gitmesinden daha iyidir. Burada Yahudi alimlerinin tatlı mizah severliği kendilerinden nakledilen hikayelerde de göze çarpmaktadır. Yahudi alimlerinden biri olan Roughen, kadın çantaları satarken kadınlardan birinin vesvesesine kapıldı. Kadına oradan çıkmak istediğini ve biran önce döneceğini söyledi, ama geri döneceğine evin damına gidip kendini aşağıya attı. Yere çakılmadan iyilik kahramanı Eliyyahu tarafından havada tutuldu ve Eliyyahu, kendisini kurtarmak amacıyla 150 fersahlık yol yürümek zorunda bıraktığı için onu kınadı. [19]
5- Namahreme bakmaktan sakınmak
Will Durant bu konuda şöyle diyor:
“Yahudi alimlerinden bazısı Hz. İsa’nın şu sözünü tasdik ediyorlardı: “İnsan göz yoluyla da zina eder. ” Bazıları bundan da öteye giderek kadının küçük bir parmağına bile bakanın kalben günah işlediğini söylemişlerdir. ” [20]
Talmut kitabının özetinde örtü ve bunun ile ilgili katı kurallar hakkında şöyle yazmaktadır : “Kadın çirkin davranıyorsa erkek mehir ödemeksizin onu boşama hakkına sahiptir. Aşağıda davranışlarına işaret edilen kadınlarla evlenmek doğru değildir ve bu kadınların mehir hakkı yoktur:
Yahudi dininin kanunlarına riayet etmeyen, örneğin başı açık olarak yabancı erkekler arasına giden, sokak ve pazar yerlerinde örgü ören, erkekler ile kırıtarak konuşan, kocasının yanında valideynine söven, kendi evinde komşusunun duyacağı şekilde evlilik ile ilgili şeyler konuşan ve söylediği her şeyi komşular tarafından duyulan kadınlar. . . ”[21]
Yahudilik açısından örtünün sınırları hakkında İngilizce metninden tercüme edilen Talmut’un şu bölümüne dikkat edin:
“Soru: Kadının başı açık bir şekilde evden çıkması hususunda bir engel yok mudur? Oysa Tevrat şöyle demektedir: “Ve kahin kadını Rabb’in önünde durduracak, ve kadının başını açacak ve onun avuçlarına, anılma ekmek takdimesidir; ve lanet getiren acılık suyu kahinin elinde olacak. ”[22] Hakeza Rabbani medreselerde İsrail oğullarının kızlarının başlarında örtü olmaksızın dışarı çıkmamaları söyleniyordu.
Cevap: Tevrat açısından kadınların başlarına koydukları çiçekten taç bile yeterlidir. Ama Yahudilerin pratik sireti esasınca kadınların başlarına koydukları ve saçlarını tümüyle örttükleri bu çiçekten taç ile evden çıkmaları bile yasaktır. Rabbi Asi, Rabbi Yuhanan’dan rivayet ettiğine göre kadın başında saçlarını örten taç olduğu halde evinden çıkacak olursa örtü yasasına aykırı davranmış olmaz. Bu rivayet esasınca Rabbi Zera bu hükmün nereye ait olduğunu söz konusu etti. Eğer söylendiği gibi Yahudilik bunu dışarıya özgü kılmışsa evin içinde hüküm nedir? Eğer evin içinde de aynı hüküm geçerliyse siz İbrahim’in kızlarından birini eşinin yanında dahi tutamazsınız![23] Ebaya ve ihtimalen Kehana buna şöyle cevap vermişlerdir: “Kadın genel değil, çok özel bir yoldan dahi başkasının evine girdiği takdirde örtüye riayet etmek zorundadır. [24]
Yahudi Kadınlarının Pratik Tutumu
Her ne kadar zamanla bir dinin adap ve farklı alandaki etkileri şartlar ve çeşitli nedenlerden dolayı değişiklik geçirse ya da uygulama açısından farklılıklar ortaya çıksa da o dine mensup olanların tutumu bir amelin o dindeki yasallığının en açık delilidir.
Dolayısıyla Yahudi kadınları arasında örtünün yaygın olduğu gerçeğini hiç kimse inkar edemez. Hatta Yahudi kavmindeki kadınlar arasında örtünme konusu tarihçiler ve bilginler arasında da o kadar yaygındır ki Yahudiler ile ilişkide bulunan kavimler arasındaki örtüyü de Yahudi kavminin bir yansıması ve etkilenmesi olarak kabul etmişlerdir.
Tarihçiler sadece Yahudi kadınları arasında yaygın bir adet olan örtünmeyi değil, bu konudaki sayısız katı tutumlarını da açıklamışlardır. Konuyu inceleyen yazarlardan biri şöyle yazmaktadır: “Gerçi Araplar arasında örtünme yaygın bir adet değildi, bunu İslam getirdi, ama Arap olmayan milletler arasında örtünme çok yaygındı. İran’da, Yahudiler arasında ve hatta Yahudilerden etkilenen milletler arasında örtünme konusu yaygındı. Hatta bu kavimlerdeki kadınlar yüzlerini ve ellerini bile örtüyorlardı. Hatta bazı milletlerde kadının örtünmesinden çok, kadının gizletilmesi konusu tartışılıyordu. Bu düşünce çok katı bir kural haline getirilmişti. [25]
Çıplaklığı, kadınların süslenmesini ve makyajını büyük bir çekicilik ile nakleden ve bunun doğal bir olay olduğunu göstermeye çalışan Will Durant bu konuda şöyle diyor: “Orta çağ boyunca Yahudiler eşlerini güzel elbiseler ile süslüyorlardı. Ama başı açık bir şekilde erkekler arasına gitmesine izin vermiyorlardı. Başını açan kadınların boşanması gerektiğini söylüyorlardı. Yahudi birisinin karşısında saçları açık oturan bir kadının yanında asla Allah’ın dergahına dua etmemesi gerektiğini ifade ediyorlardı. ”[26]
Will Durant Yahudi erkeklerinin ahlaki ve kültürel durumu hakkında da şöyle söylemektedir: “Birden fazla evlenme olduğu halde Yahudiler bu konuda hata etmemeye çalışıyorlardı. Kadınları örtülü bakireler, çalışkan eşler, doğurgan anneler ve emin kadınlardı. Çok çabuk evlendikleri için de kötülüğe çok az bulaşıyorlardı. ”[27]
Yahudi Kadınlarının Tutumunda Örtünün Niteliği
Talmut kitabında da gördüğünüz gibi sadece kadının başının örtülmesi emredilmiş, ama nasıl örtülmesi gerektiği hususunda bilgi verilmemiştir. Bu yüzden sadece başın örtülmesi veya bir taç ile kapatılması yeterli görülmüştür. Ama Yahudilerin pratik sireti bunu beğenmemiş, kadınların hatta evinden dışarı çıkmadan  özel bir geçitle başka eve gidebildiği durumda dahi başını çarşaf veya benzeri bir örtüyle örtmesi gerektiğini vurgulamaktadır.
Will Durant Yahudi kadınlarının pratik tutumunu başka bir boyutunu ise şöyle belirtmektedir: “Eski Yahudi tapınağında kadınlar için üst katta veya erkeklerin arkasında bir yer ayrılmıştı. Kadınların güzelliği hakkında söylenen şiirleri Talmut her ne kadar caiz bilse de Yahudi toplumu kötü görüyorlardı. Kadınla erkek arasında görüşme sadece yazışmalarla oluyordu. Kadınlar açıkça konuşamıyor, hatta kadın eşiyle bile halkın gözleri önünde sohbet edemiyordu. Dans sadece kadın kadına veya erkek erkeğe olduğu taktirde caizdi. Kızları okula göndermiyorlar, az bir ilim öğrenmeyi bile tehlikeli sayıyorlardı. Buna rağmen kadınlar için özel eğitim yerleri de vardı. Yahudi tarihinde bir çok kadın Hz. Musa’nın kanunları hakkında halka hitap etmiş, ama bazı hususlarda perde arkasından konuşmak zorunda kalmıştır. ”[28]
Bazı yazarlar Şuayb’ın kızlarının Hz. Musa’ya babalarının yanına götürmek için kılavuzluk ettiklerinde Hz. Musa’nın onlardan arkadan gelmelerini istemesini ve Hz. İbrahim’in eşini yabancılardan gizlemek için sandığa koymasını, Hz. Musa’nın dininde de örtünün farz olduğuna delil saymışlar ve Yahudi kadınlarının örtünmesinin de buna dayandığını söylemişlerdir. ”[29]
Hicaz alimlerinden olan Şeyh Bicani’nin kendi kitabında naklettiği şu rivayet de Yahudilerin pratik hayatının bir boyutunu gözler önüne sermektedir: “Bir gün Aişe kadınlardan uygunsuz hareketler görünce şöyle dedi: Eğer Peygamber (s.a.a) bugün bizim kadınlardan gördüklerimizi görseydi şüphesiz onların camiye gitmelerini yasaklardı.  Nitekim İsrail oğulları da kadınlarına böyle yapmışlardır. ”[30]


[1] - a.g.e, c.1 s. 595
[2] - Abdurresul Abdulhasan el-Gaffar, el-Meret’ul Muasıra, 3. baskı s. 40
[3] - Tekvin Seferi , 24. bab, 64 ve 65. ayetler. İran Yahudilerinin dini önderi Haham Orwell Davudi, Yahudi şeriatında örtünün farz oluşunun delilinin bu ayetler olduğunu ifade etmektedir. 
[4] - Tevrat, Tesniye Seferi, 22. bab, 5. ayet
[5] - Tevrat, İşaya Nebi Kitabı 3. bab 16-26. ayetler
[6] - Tevrat, Nebi Süleyman’ın Meselleri  kitabı, 6. bab, 20-26. ayetler.
[7] - Tevrat, Nebi Süleyman Meselleri kitabı 7. bab, 1-9. ayetler.
[8] - Tevrat, Ruk Kitabı, 2. bab, 8-9.  ayetler.
[9] - A.g.e. 3. bab, 15. ayet
[10] - Tevrat, Tekvin Seferi, 38. bab, 14-15. ayetler
[11] - Tevrat, Nebi İşaya Kitabı, 47. bab, 1-3. ayetler
[12] - Tevrat, Süleyman’ın Neşideler Neşidesi Kitabı, 4. bab, 1. ayet
[13] - Tevrat, Sayılar Seferi, 5. bab, 18. ayet
[14] - Will Durant, Medeniyet Tarihi, c. 12, s. 34
[15] - Dr. Rab Emakuhen, Talmut’tan seçmeler, Emir Feridun Gorgani’nin tercümesi, s. 178
[16] - Will Durant, Medeniyet Tarihi, c. 12, s. 30
[17] - a.g.e., s. 31
[18] - a.g.e., c. 1, s. 492
[19] - a.g.e., c. 12, s. 28
[20] - a.g.e., s. 30
[21] - Rab Emakuhen, Goncine-i ez Talmud, s. 186, Nişnakturut, 6-7
[22] - Tevrat, sayılar seferi, 15. bab, 18. ayet
[23] - Zira bu durumda kadınlar evde örtüye riayet edemedikleri için eşlerinden ayrılacaklardır.
[24] - İngilizce Talmut, Ketubut, s. 72, A ve B
[25] - Ebu’l-Kasım İştihardi, Hicab der İslam, s. 50
[26] - Will Durant, Medeniyet Tarihi, c. 12, s. 42
[27] - a.g.e., s. 63
[28] - Will Durant, Medeniyet Tarihi, c. 12, s. 66
[29] - Hikmet’ul Hicab ve edillet-u Vucub’in Nikab, s. 252
[30] - Şeyh Muhammed bin Salim Bicani, el-Mer’e, Mektebe’us Sekafe, Medine-i Münevvere s. 35




Hristiyanlık"ta Kadın ve Örtünme

Hristiyanlık"ta da diğer İbrahimi dinlerde olduğu gibi erkek egemenliği görülüyor, tabii bunu anlamak için kendi kafanızda bir ideal düzen oluşturmanız gerekir, sizce cinsiyet eşitliği nasıl olmalıdır ?


Öncelikle Kadın erkek eşitliğinden bahseden meşhur ayetlerini verelim Hristiyanların.

Galatyalılar 3.Bölüm


28 Artık ne Yahudi ne Grek, ne köle ne özgür, ne erkek ne dişi ayrımı var. Hepiniz Mesih İsada birsiniz.

Nedense eleştirmek için tonlarca ayet olur, savunmak için 1 ya da 2 ayet olur Kuran ve İncil"de, onlar üzerinden konuşurlar devamlı, mesela dinde zorlama yoktur ayeti çok kullanışlıdır Müslümanlar için :lol: , Hristiyanlar"da da bu ayet kullanışlı olmalı ki konuyu savunan tüm Hristiyan sitelerinde bu ayet başrol oyuncusu :lol: .

Bir kere bu ayete göre toplumu dizayn edemezsiniz, bu ayet İsa"nın karşısında bütün insanların eşit mesafede olduğunu söylüyor, zaten Hristiyanlık"ta bedenin birliği vardır Hristiyan olanlar tanrının oğulları ve kızlarıdırlar ve Mesih İsa"da birdirler. Ancak bu ayet erkeğin, kadının, kölenin hal ve hareketlerinin nasıl olması gerektiğini anlatmıyor. Başka ayetlerde de kölenin efendisine bağlı olması gerektiği yazılı, hür-köle olarak telaffuz edilip bu sınıflar tanınıyor. Kölelik kalktı mı diyelim bu ayete göre ? Tabii ki hayır...

Diğer ayetler bunu anlatıyor.

1. Petrus 3.Bölüm http://incil.info/kitap/1.+Petrus/3 1-2 Bunun gibi, ey kadınlar, siz de kocalarınıza bağımlı olun 3 Süsünüz örgülü saçlar, altın takılar, güzel giysiler gibi dışla ilgili olmasın. 4 Gizli olan iç varlığınız, sakin ve yumuşak bir ruhun solmayan güzelliğiyle süsünüz olsun. Bu, Tanrının gözünde çok değerlidir. 5 Çünkü geçmişte umudunu Tanrıya bağlamış olan kutsal kadınlar da kocalarına bağımlı olarak böyle süslenirlerdi. 6 Örneğin Sara İbrahimi "Efendim" diye çağırır, sözünü dinlerdi. İyilik eder, hiçbir tehditten yılmazsanız, siz de Saranın çocukları olursunuz.

Kadınların kocalarına bağlı olmasından kasıt nedir, bunu anlamak gerekir burada. Kadınların kocalarına bağlı olmaları evliliklerine sadık olmaları mıdır yoksa erkeğin yönetimini ve egemenliğini kabul etmeleri midir ? Devamında İbrahm"in eşi Sara"yı örnek gösteriyor, Sara ""Efendim"" diyerek hitap ediyor ve sözünü dinliyor İbrahim"in, yani efendisinin sözünü dinleyen bir kadın imajı çizilmiş, 2000 sene öncesinin yasasına uygun görülüyor zaten.

1. Timoteos 2.Bölüm http://incil.info/kitap/1.+Timoteos/2 9-10 Kadınların da saç örgüleriyle, altınlarla, incilerle ya da pahalı giysilerle değil, sade giyimle, edepli ve ölçülü tutumla, Tanrı yolunda yürüdüklerini ileri süren kadınlara yaraşır biçimde, iyi işlerle süslenmelerini isterim. 11 Kadın sükûnet ve tam bir uysallık içinde öğrensin. 12 Kadının öğretmesine, erkeğe egemen olmasına izin vermiyorum; sakin olsun. 13-14 Çünkü önce Adem, sonra Havva yaratıldı; aldatılan da Adem değildi, kadın aldatılıp suç işledi. 15 Ama doğum yapıp kurtulacaktır; yeter ki, sağduyuyla iman, sevgi ve kutsallıkta yaşasın.

Kadınların süslenmelerine yine karşı çıkılmış, kadın sessiz ve uysal bir biçimde öğrensinden kasıt erkeğin öğrettiğidir burada, çünkü ""Kadının öğretmesine erkeğe egemen olmasına"" izin verilmiyor.

Titus 2.Bölüm http://incil.info/kitap/Titus/2 2 Yaşlı erkeklere ölçülü, ağırbaşlı, sağduyulu olmalarını buyur. İmanda, sevgide ve sabırda sağlam olsunlar. 3 Aynı şekilde yaşlı kadınlar saygın bir yaşam sürmeli. İftiracı, şaraba tutsak olmamalı; iyi olanı öğretmeli. 4-5 Öyle ki genç kadınları, kocalarını ve çocuklarını seven, sağduyulu, temiz yürekli, iyi birer ev kadını ve kocalarına bağımlı olmak üzere eğitebilsinler.

Yaşlı kadınların genç kadınları eğitmelerinden söz edilmiş, sırf eleştirmek için bu tip bir şeyi eleştirmek istemem benim için önemli olan ""İnsan hakları beyannamesinin"" ilk iki maddesindeki mesajdır. Kadınların hayatına karışmak yoğun bir şekilde görülüyor;

-Süslenmesinler -Kocalarına bağımlı olsunlar, onların sözünü dinlesinler -Kocalarından öğrensinler çünkü kocaların onlara egemendir ama kadının ""egemen olmasına"" izin yoktur. -Hatta bunu ilerletip başka insanların(Yaşlı kadından kasıt kızın annesi veya kaynanası olabilir :P ) kızın hayatına karışıp bu maddeleri yaptırmasını da önerebiliyor.

Efesliler 5 http://incil.info/kitap/Efesliler/5 22 Ey kadınlar, Rabbe bağımlı olduğunuz gibi, kocalarınıza bağımlı olun. 23 Çünkü Mesih bedenin kurtarıcısı olarak kilisenin başı olduğu gibi, erkek de kadının başıdır. 24 Kilise Mesihe bağımlı olduğu gibi, kadınlar da her durumda kocalarına bağımlı olsunlar.

Dikkatli okuyun arkadaşlar, ""Rabbe bağımlı olduğunuz gibi"" ifadesi çok önemli ve yukarıda bahsettiğim tüm maddeleri açıklıyor. Bir erkek bundan daha yüksek bir hakimiyet kazanabilir mi ? Erkek tam anlamıyla kadının başı olmuştur, ""Rabbe bağımlı olduğunuz gibi"" ifadesinden sonra ""her durumda kocalarına bağımlı olsunlar"" ifadesi var.

Her durum nedir, her durum her durumdur===>>İçkidir, dayaktır, zorbalıktır, baskıdır, veya bunlar olmasın kadını devamlı kendi emirlerine göre kontrol etmek(gerçi bu diğer ayetlerde de var) ve hayatını kutuya çevirmektir.

Bildiğiniz üzere Hristiyanlık"ta boşanmak haramdır, e boşanmak yok ama erkeğe hakimiyet vermişsin, erkek abartırsa bunu öneleyecek yasa da sunamamışsın kadın ""her durumda"" bağımlı olsun demişsin. Bu büyük bir açık. Kadın için muazzam bir dezavantaj.

1. Korintliler 14 http://incil.info/kitap/1.+Korintliler/14 34 Kadınlar toplantılarınızda sessiz kalsın. Konuşmalarına izin yoktur. Kutsal Yasanın da belirttiği gibi, uysal olsunlar. 35 Öğrenmek istedikleri bir şey varsa, evde kocalarına sorsunlar. Çünkü kadının toplantı sırasında konuşması ayıptır.

:roll: Toplantıdan kasıt kilise toplantısı mı yoksa her toplantı mı ? Bunu öğrenmeden yorum yapamayacağım bu konuda. Öğrenir isem size haber veririm. 1. Korintliler 11.Bölümhttp://incil.info/kitap/1.+Korintliler/11 3 Ama şunu da bilmenizi isterim: Her erkeğin başı Mesih, kadının başı erkek, Mesihin başı da Tanrıdır. 4 Başına bir şey takıp dua ya da peygamberlik eden her erkek, başını küçük düşürür. 5 Ama başı açık dua ya da peygamberlik eden her kadın, başını küçük düşürür. Böylesinin, başı tıraş edilmiş bir kadından farkı yoktur. 6 Kadın başını açarsa, saçını kestirsin. Ama kadının saçını kestirmesi ya da tıraş etmesi ayıpsa, başını örtsün. 7 Erkek başını örtmemeli; o, Tanrının benzeri ve yüceliğidir. Kadın da erkeğin yüceliğidir. 8 Çünkü erkek kadından değil, kadın erkekten yaratıldı. 9 Erkek kadın için değil, kadın erkek için yaratıldı. 10 Bu nedenle ve melekler uğruna kadının başı üzerinde yetkisi olmalıdır. 13 Siz kendiniz karar verin: Kadının açık başla Tanrıya dua etmesi uygun mu? 14-15 Doğanın kendisi bile size erkeğin uzun saçlı olmasının kendisini küçük düşürdüğünü, kadının uzun saçlı olmasının ise kendisini yücelttiğini öğretmiyor mu? Çünkü saç kadına örtü olarak verilmiştir. 16 Bu konuda çekişmek isteyen varsa, şunu bilsin ki, bizim ya da Tanrının kiliselerinin böyle bir alışkanlığı yoktur.

Erkek kadının başıdır, Kadın dua ederken başını örtmelidir, Başını açar ise saçını kestirmelidir, yani o saç illa görünmeyecek, :D ne istiyorsun saçından, Kadın erkek için yaratıldı diyerek özetlemiş sonunda. :clap:

Bu kadar ayetten sonra erkeğe ""karına iyi davran"" demenin manası nedir ? Sonuçta sen ""iyi davran"" tanımının içine yukarıdaki yobazlıkları(bunlar sana göre yobazlık olmamış olduktan sonra, iyi davran demen bana göre iyi davran demek değildir, kötü davran demektir) da almışsın.
Tanrı"nın tapınağı olduğunuzu, Tanrı"nın Ruhu"nun sizde yaşadığını bilmiyor musunuz?=1. Korintliler 3/16 Kim Tanrı"nın tapınağını yıkarsa, Tanrı da onu yıkacak. Çünkü Tanrı"nın tapınağı kutsaldır ve o tapınak sizsiniz.=1. Korintliler 3/17

agnostik.org




Örtünme Ayetlerinin Kökenleri





“Sümer-Babil toplumları”nda ödevi ‘yabancı’ erkekle yatmak olan Tapınak görevlisi fahişe kadınlar, başlangıçta, kendi toplum birimlerinde aşağılanmak şöyle dursun, kutsaldırlar ve örneğin miras hakkından yoksun ‘tapınak fahişesi olmayan’ kız kardeşlerinin tersine, evlenmedikleri sürece (veya doğurduğu erkek çocukları üzerinden) erkek kardeşiyle birlikte baba mirasından pay alabilme hak üstünlüğü taşımaktadırlar. Tapınak fahişeleri, evlenmedikleri sürece, kendilerini o tapınağa adayan toplum birimin parçası olarak kabul ediliyordu.(Safa kaçmaz)

 Hammurabi'nin başa geçmesinden sonra bu geleneğe son verildi. M.Ö. 1500 yılında, Asur Kralı'nın çıkardığı bir yasa ile baş örtüsü yeniden yürürlüğe kondu. Başörtüsü, kutsal sınıfa dahil olan evli veya dul Sümer kadınlarıyla, yasal seks yapan mabet kadınları için zorunluydu. Yasal seks yapmayan sokak fahişeleriyle genç kızların ve kölelerin ise başlarını örtmeleri yasaktı..(Muazzez İlmiye Çığ)
Assur yasalarının ilgili maddeleri şöyleydi:

“§ 40) - İster evli kadınlar, ister dul kadınlar, veya Assur'lu kadınlar olsun sokağa çıkarlarken başlarını açmayacaklardır. Adamın kızları… ya bir şal, ya bir ... veya bir Gulinu ile örtüneceklerdir.

Sahibi ile sokağa giden esirtu 'lar (cariye, esire) örtülüdürler. Kocaya varan Kadiştu'lar, (bir ‘kutsal fahişe’ kategorisi) sokakta örtünmelidirler.

Kocaya varmamış Kadiştu'ların sokakta başları açıktır, örtünmemelidir.
Eğer bir adam, örtülü bir esire görür ve onu serbest bırakır (da) o, yakalanmaz ve saray mahkemesine götürülmezse, onu (adamı) suçlayıp, ispat ettikten sonra, ona(adama) elli sopa atacaklar. Kulaklarını kesecekler, iplik geçirecekler, ensesine bağlayacaklar. Onu ihbar eden elbisesini alacak, o adam bir ay süreyle kıralın hizmetini yapacaktır.

§ 41)- Eğer bir adam esire'sini(esirtu) örtmek isterse, beş veya altı arkadaşını oturtup, onların önünde onu örtecek ''O benim karımdır'' diyecek, O, onun karısı olacaktır. (Başka) adamların önünde örtülmeyen ve kocası ''bu karımdır'' denmiyen esire, eş değildir. esirtu'dur.
(Safa Kaçmaz)



İslami Yazına Göre İslamiyet’ten Önce Arap Kadınının Durumu

Sosyal Hayat
İslâm’dan önce kadınlar evin tüm mutad işleri ile ilgilenirlerdi. Erkekler bu işlere bakmayı ar sayardı. Kadınlar çarşı pazarda dolaşır, erkeklerden kaçınmaz, alış veriş yapabilirlerdi. Hakemlik yaptıkları, şair oldukları görülürdü. Birkaç rivayetle sınırlı bile olsa kabile reisi ve melike olan kadınlardan da bahsedilmektedir. Erkeklerle beraber savaşa katılırlar, onlara cesaret verirlerdi. Hemşirelik yaparlardı.
Arap kadınları süslenmeye, takı ve elbiseye çok değer verirlerdi. Saç da çok önemli bir zinet idi. Savaşlarda veya eşlerinin ölümlerinde saçlarını tamamen traş ederlerdi. Eşi vefat eden kadın saçını traş eder, bir yıl boyunca evinden dışarı çıkmaz, hiçbir şekilde vücudunu temizlemezdi. Yasını tamamladıktan sonra banyo yapar, süslenir ve görücülerini kabul ederdi.
Araplar kadının hilebaz, intikamcı, dedikoducu olduğuna inanırlardı. Sözlerine itibar etmez, fikrini sormazdı. Görüş ve aklının varlığını tartışırlardı.
İslâm, Arapların kadınla ilgili tüm olumsuz düşünce ve davranışlarını, yanlış ve aşırılıklarını yasaklamış, kontrol altına almaya çalışmıştır. İnsan olma noktasında kadınla erkeği bir tutmuş, tüm mükellefiyetler ve mükâfatlar açısından eşit davranmıştır. Kadını sosyal hayattan çıkarmaya çalışmamış sadece kadın-erkek ilişkilerinin ölçülerini, ilke ve sınırlarını belirlemiştir.

Ataerkil aile yapısının yaşandığı bu toplumda aile, erkekten ve erkeğin akrabalarından oluşuyordu. Kadının akrabaları aileden sayılmazdı. Kabileler arasındaki savaşlarda erkek, gücü ile ön plana çıkıyor, kuvvet ve hâkimiyeti temsil ettiği için değer kazanıyordu. Kadın ise sadece tüketici olarak kabul ediliyordu. Bu sebeple de itibar görmüyordu. Bu durumu Hz. Ömer (ra) bir rivayette şöyle dile getiriyor: “Cahiliye devrinde kadına hiçbir değer vermezdik, İslâm gelip, Allah’ın onlardan bahsettiğini görünce (…) onların üzerimizde bazı hakları olduğunu gördük.” (Canan, İbrahim, Hadis Ansiklopedisi, 9,322.sy)


"Cahiliyye toplumunda kadın, hakları yenilen, malları elinden alınan, mirastan yoksun bırakılan, boşandıktan ya da kocası öldükten sonra hoşlandığı biriyle evlenmekten (Bakara suresi; 232) alıkonulan zayıf ve zulme uğrayan bir mal konumundaydı. Eşya ve hayvan gibi miras kalırdı. (Nisa suresi; 19) İbn-i Abbas (Allah O'ndan razı olsun) şöyle rivayet eder. "Bir kişinin babası veya kayınpederi öldüğünde ölenin karısı üzerinde o kişi hak sahibi olurdu. İstese tutabilir ya da mihrini alıp serbest bırakabilirdi. Ölünce de malına el koyardı" Ata b. Rebah: "Cahiliyye devrinde biri ölüp karısı dul kalsaydı, kadını içlerinden bir çocukla evlendirmek üzere tutarlardı." der. Suddi şöyle der: "Cahiliyye devrinde adamın babası, kardeşi veya oğlu ölür de bir kadın geride bırakırsa, varislerden biri önce davranıp kadının üzerine elbisesini atar, kadını, ölen kocasının mihriyle nikâhlamaya, veya başkasıyla nikahlayıp mihrini almaya hak kazanırdı. Ancak kadın daha çabuk davranıp ailesinin yanına giderse kendi başının çaresine bakardı." (Taberi tefsiri, c.4, s.308)
Cahiliyyede kadın değersiz bir yaratıktı. Erkek onun bütün haklarından yararlandığı halde o, hiçbir hakkını kullanamazdı. Mihri elinden alınır ve sırf zarar vermek ve zulmetmek için bekletilirdi. (Bakara suresi; 231) Kocasından haksızlık görür onun tarafından terk edilirdi. Bazan da askıda bırakılırdı. (Nisa suresi; 129) Sırf erkeklerin yiyebildiği, kadınların tamamen yoksun bırakıldığı bazı yiyecekler de mevcuttu.·(En'am suresi; 140) Bir erkek rahatlıkla dilediği kadınla herhangi bir sınırlamaya maruz kalmadan evlenebilirdi. (Nisa suresi; 3)
Kız çocuklarından duyulan nefret onları diri diri toprağa gömecek noktaya gelmişti. Meydanî'nin anlattığına göre Heysem b. Adiy şöyle der: "Arap kabileleri arasında (ilk doğan ) kız çocuklarını diri diri toprağa gömme olayı geçerli bir hadiseydi. Bu işi onda biri yapardı. İslâm geldiği zaman Araplar arasında kız çocuklarının gömülmesi çerçevesinde farklı görüşler yaygındı. Kimisi kıskançlıktan ve namuslarını korumaktan, onlardan dolayı gelecek bir utançtan korunmak için kız çocuklarını gömerdi. Kimisi de mavi gözlü, siyahî, cüzzamlı ve topalları uğursuz saydığından toprağa gömerdi. Bazısı da geçim korkusundan ve fakirlik endişesinden öldürürdü çocuklarını."


İslamiyet’ten Önce de Örtünme Vardır

Ferid Vecdi şöyle diyor: 
Lauros Ansiklopedisine göre, Araplar öteden biri örtünme usulüne bağlı milletlerden sayılırlar. Erkekler bile, burunlarının üzerine kadar yüzlerini örttüklerine göre Arap kadınların tesettürlü oluşları akla daha yatkındır. Ancak İslam’dan önce son dönemlerde bazı kadınlar süslenerek hicapsız bir halde dışarı çıkıyorlardı. Bu durum kadın  ve erkek arasında karışımın oluşmasına yol açmış ve bunun üzerine Kur’an’da örtünme emrini açıklayan ayetler inmiştir. Kureyş kabilesi ile Hevazin kabilesi arasında vuku bulan Fıcar savaşı da bu görüşü desteklemektedir.
İkd’ul ferid kitabının yazarı ficar olayı  hakkında şunları kaydetmiştir:
“İkinci Ficar  savaşı  Kureyş ile Hevazın kabileleri arasında cereyan etti. Bu olay şöyle gelişti: Ukkaz çarşısında bir kaç Kureyş’li genç, beni Amir kabilesine mensup bir hanımın yanında oturmuşlardı. Kadının yüzü peçeli ve uzunca bir elbisesi vardı. Kadının hareketleri, gençlerin ilgisini uyandırmış bunun üzerine kadından yüzündeki peçeyi açmasını istemişlerdi; ama kadın bunu reddetmişti.
Gençlerden biri, arkadan gelip onun elbisesinin aşağı ucunu bir dikenle elbisesinin yukarı kısmına iliştirdi ve kadın bunun farkına varmadı; oturduğu yerden kalkınca elbisesi katlanarak kısaldığı için arkası göründü. Gençler onun bu durumuna güldüler ve yüzünü bize göstermek istemedi ama biz onun arkasını bile gördük dediler. Bu durumdan rahatsız olan kadın çığlık atarak kendi kabilesi olan Beni Amiri yardıma çağırdı. Halk onun etrafına toplandı ve sonuçta  bu iki kabile arasında kanlı bir çatışma meydana geldi. Ficar olayında Peygamber (s.a.a)’in mübarek ömründen yaklaşık on ile on beş yıl geçiyordu.
İslam’ın gelişinden yaklaşık otuz yıl önce, meydana gelen bu olay, İslam’dan önce de Arap kadınları arasında örtünme geleneği olduğunu göstermektedir.

Müfessirlerin ve İslam tarihçilerinin geneline göre İslam öncesi dönemde Arap kadınları enselerine bağladıkları veya arkalarına saldıkları başörtüsü tarzı bir örtüyü takarlardı. Bununla birlikte bu örtü gerdanlarını ve diğer taraflarını örtmezdi. vikipedi) 

İslamiyet öncesi Arap kadın hakları yenilen, malları elinden alınan, mirastan yoksun bırakılan, boşandıktan ya da kocası öldükten sonra hoşlandığı biriyle evlenmekten alıkonulan zayıf ve zulme uğrayan bir mal konumundaydı. Eşya ve hayvan gibi miras kalırdı. Kız çocuklarını diri diri toprağa gömerlerdi. Ataerkil aile yapısının yaşandığı bu toplumda aile, erkekten ve erkeğin akrabalarından oluşuyordu. Kadının akrabaları aileden sayılmazdı. Kabileler arasındaki savaşlarda erkek, gücü ile ön plana çıkıyor, kuvvet ve hâkimiyeti temsil ettiği için değer kazanıyordu. Kadın ise sadece tüketici olarak kabul ediliyordu. Bu sebeple de itibar görmüyordu. Araplar kadının hilebaz, intikamcı, dedikoducu olduğuna inanırlardı. Sözlerine itibar etmez, fikrini sormazdı. Görüş ve aklının varlığını tartışırlardı.
İslâm, Arapların kadınla ilgili tüm olumsuz düşünce ve davranışlarını, yanlış ve aşırılıklarını yasaklamış, kontrol altına almaya çalışmıştır. İnsan olma noktasında kadınla erkeği bir tutmuş, tüm mükellefiyetler ve mükâfatlar açısından eşit davranmıştır.

Yapılan propagandanın aksine kadının örtünmesi toplumsal rolünü yitirmesi, pasif ve uyuşuk bir varlık haline gelmesi anlamında değildir. İslam’da örtü kadının yabancı (mahremi olmayan) erkeklerle muaşeretinde saçlarını ve bedeninin örterek diğerlerine karşı kendisini çekici hale getirmekten sakınması anlamındadır.

Araplar İslamiyet öncesinde bazı devletler kurmuşlardır (Himyeriler, Gassaniler, Petra Krallığıvb.). Ancak coğrafyalarının yarattığı koşullar gereği genelde kabileler halinde yaşamışlardır ve her kabilenin başında şeyh, emir benzeri liderler bulunurdu.

İslami Olmayan Yazına Göre İslamiyet’ten Önce Kadının Durumu (İlhan Arsel’den alıntılar)

Her ne kadar "cahilliye" diye tanimlanan donemde ve ozellikle col bedevisinin yasamlarinda kadinlarin yuzlerini ortmeyip erkeklerle bir arada bulunduklari gercek ise de, kentlerde durum bundan farkliydi: Bir nevi ortunme gelenegi vardi. Muhammed'in kendi kabilesi Kureys'te bu gelenek oldukca siki bir bicimde uygulanirdi. Fakat yine de aileler, kizlarina damat ve kolelerine alici bulabilmek icin onlari sokaklarda yuzleri acik dolastirirlardi.
Kocaya vardiktan sonra kadinin ortunmesi ve muhafazakar sekilde giyinmesi gerekli olmakla beraber pece ve carsafa sarinmasi diye bir sey yoktu. Daha dogrusu Arap kadini, islami uygulamalardan once yuzunu, ellerini vs ortmez ve fakat hayasiz bir sekilde dolasmazdi. Bu yasam tarzini Hicret'ten sonra da korudugu anlasilmaktadir. Nitekim Sakif halki kadinlarinin Hicret'in sekizinci yilina kadar bu sekilde dolastiklarini gosterir ornekler bulunmaktadir.
Bilindigi gibi Muhammed, Sakif'lerin putlarinin yok edilmesini Mugira'ya emrettiginde Sakifli kadinlar, yuzleri acik olarak onun karsisina cikmislar ve uzuntulerini siirler okuyarak aciga vurmuslardir. (Ibn ishak -1980- 616).
Tarihi gercek odur ki, Muhammed kadinin taninmayacak sekilde ortunmesi geregini Medine'ye hicret ettikten sonra yerlestirmistir. Daha baska bir deyimle, peygamberligini ilan ettigi tarihten sonraki 15 yil boyunca kadinlarin ortunmeleri konusunda bir sey dusunmemistir. Bunun boyle oldugunu Ayse'nin beyanlarindan anlamak mumkundur. daha henuz Medine'ye hicret tarihleri sirasinda anlattiklarina gore o zamana gelinceye kadar Arap kadinlari arasinda kapanan yoktur. Gercekten de o tarihlerde Muhammed ile birlikte Medine'ye gelen muslumanlar, bu sehirde hukum surmekte olan humma hastaligina yakalanmislardi; onlari ziyaret ederek hatirlarini soran ve bu arada babasinin azad etmis bulundugu kole Bilal'i goren Ayse soyle der: "O zamanlar (biz kadinlara) carsaf (ve pece) gibi giysilere burunme (ve kapanma) zorunlulugu yuklenmemisti" (Ibn Ishak, 280, 458). Demek istedigi sey Muhammed'in daha henuz o tarihlerde Arap kadinina bu tur giysileri emretmemis olmasiydi. Neden o zamanlar emretmemisti?
Cunku o tarihlere gelinceye kadar buna kendi bakimindan gerek gormemisti. Hatice ile evli bulundugu surece esasen boyle bir emir veremezdi; Hatice'den cekinir ve onun boyle bir zorunluluga boyun egmeyecek kadar haysiyetli oldugunu dusunerek bunu teklif etmeye cesaret edemezdi.
Ote yandan hatice, nispeten yasli bir kadindi, onu kiskanmak icin de gerek yoktu. Fakat Hatice'nin olumunden sonra durum degismistir. Evlendigi kadinlar genc ve guzel kadinlardir. Kiskanclik duygularini kabartacak durumlar dogmustur artik. Hic kusku edilemez ki, kadini taninamayacak kiliklara tikan carsaf ve pece felaketine mahkum kilan bizzat Muhammed olmustur. Ve o bunu, herseyden once kendi kiskancligini tatmin icin yapmistir. Bunun boyle oldugunu ve kadinin ortunmesinin Hicret'in 5ci yilindan itibaren uygulanmaya baslanmis olmasindan anlamak kolaydir.

Yahudilikte ve Hıristiyanlıkta Kadın ve Örtünme


IFK (iftira) olayinin da bunda rolu oldugunu belirtmek mumkundur.
Daha baska bir deyimle Muhammed, kadinlara ortunme zorunlulugunu Zeyneb olayindan (ki Hicret'in 5. yilina rastlar) sonra yukleyip, bu zorunlugu Beni mustalik gazasi sirasinda olusan Ifk olayindan (ki Hicret'in 6. yilina rastlar) sonra pekistirdigi soylenebilir; cunku bu gaza sirasinda Ayse gerdanligini kaybettigi icin geride kalmis, Safvan bin Muattal onu tanimis ve devesine bindirerek Medine'ye getirmistir. Bu vesile ile Ayse'nin soyledigi soyledir:
"Ben gerdanligimi bulduktan sonra ordugaha dondum. Fakat ordugahta ses seda yoktu. .. Ben uzanmis bir halde bulundugum vakit Safvan bin Muattal Sulemr yanimdan gecti... benim yerde yattigimi gordugunde yanimda durdu. Cunku (o tarihlerde), kadinlar hicab altina alinmadan once oldugu icin yuzumu goruyordu... O bundan sonra devesini bana yaklastirdi... O arkaya cekildi, ben deveye bindim... Biz ancak sabah vaktinde askerin arkasindan yetisebildik."
Hatirlatalim ki bu olay uzerine Ayse'nin Safvan ile sevistigine dair halk arasinda dedikodu cikar ve bunu duyan Muhammed fena halde kizar. Bir sure Ayse ile konusmaz. Fakat Ayse'ye zaafi bulundugundan fazla dayanamaz ve Tanri'dan ayet geldigini ve ayete gore Ayse'nin sucsuz oldugunun anlasildigini soyleyerek onunla barisir. (Taberi, II s 530 ve d.; Ibn Ishak 457, 494; Sahih-i Buhari..VI 922, 929 Hadis No 910)
Goruluyor ki Muhammed, kendisini Peygamber ilan ettikten sonra on bes yil boyunca ortunme zorunlugu koymak diye bir sey akil etmemistir. Fakat ne zamanki kiskanclik sorunu yaratan olaylarla karsilasmistir, iste o zaman kadinlari ortmenin erkeklerin cikarlarina daha uygun olacagini dusunmustur.
Nur suresinin çoğu ayeti ve örtünme ile ilgili ayeti bu olaydan sonra iner.
"...ve irzlarini muhafaza etsinler, ziynetlerini acmasinlar. Ancak zahir olan mustesna. Bas ortulerini yakalarinin uzerine atsinlar..." 24 Nur 30-31
Bundan anlasilmak gereken sey elleri disinda hicbir yerlerini gostermemeleridir. Nitekim Ebu Davud'un Musned'inde Muhammed'in bir gun Esma'ya: "Ey Esma 'Kadin buluga erince ondan gorunmesi caiz olan a'za ancak sudur' diyerek onun iki eline isaret ettigi yazilidir. (Sahih-i..VI 56) diyerek "zahir" sozcugu ile sadece kadinin ellerini kasdetmis oldugunu ve bunun disinda kadinin hic bir yerinin gorunmemesini istedigini anlatmistir. (Nur suresinin 30-31 ci ayetlerinde gecen "Himir" sozcugu "ortu" anlaminda olup "basortusu" seklinde de cevrilebilir. Cunku maksat kadinin taninmayacak tarzda ortunmesidir.)
Nitekim Beni Mustalik gazasindan sonra ciktigi diger seferlerinden her birinde yanina aldigi karilarinin iyice ortunmelerine dikkat etmis ve ortusuz kadinlara bakmanin erkekler icin gunah oldugunu soylemistir.
Tabuk seferinden dondugu sirada basina gelen bir olay bunun guzel kanitlarindan bir digeridir. Bu sefere cikarken Muhammed, Safiye Bint-i Huveyy'i yanina alir. Lihyan ogullarina karsi giristigi Usfan savasinda donerken, devesinin arkasina Safiyye'yi bindirir. Kafile yururken devesinin ayagi bir seye takilir, surcer ve bu nedenle Muhhammed ve Safiyye, her ikisi de birden deveden duserler.
Muhafizlarindan Ebu Talha hemen Muhammed'in yardimina kosar, -'Sen kadina ihtimam et' diyerek Safiyye'yi yerden kaldirmasini ister. Safiyye yere duserken ortusunu kaybettigi icin, Ebu Talha, hemen elindeki 'Hamisa' denilen ortuyu Safiyye'nin ustune orter. Boylece kadini devenin ustune bindirirken yuzunu gormemis olur. (Enes Ibn-i Malik'in rivayetine dayali bu hadis icin bk Sahih-i..>VIII s 429 ve d Hadis no 1286)
ortunmeyi ongoren Kur'an hukmu Zeyneb olayini izleyen gunlerde konmus olup sadece peygamber kadinlarini degil fakat "muminlerin kadinlarini" dahi kapsayacak sekildedir ve soyledir:
"Ey peygamber, eslerine, kizlarina ve muminlerin kadinlarina, disari cikarken ustlerine ortu atmalarini soyle; bu onlarin taninmasini ve bundan dolayi inciltilmemelerini saglar" 33 Ahzab 59
Goruluyor ki Muhammed, kendisini Peygamber ilan ettikten sonra on bes yil boyunca ortunme zorunlugu koymak diye bir sey akil etmemistir. Fakat ne zamanki kiskanclik sorunu yaratan olaylarla karsilasmistir, iste o zaman kadinlari ortmenin erkeklerin cikarlarina daha uygun olacagini dusunmustur.
Nitekim Beni Mustalik gazasindan sonra ciktigi diger seferlerinden her birinde yanina aldigi karilarinin iyice ortunmelerine dikkat etmis ve ortusuz kadinlara bakmanin erkekler icin gunah oldugunu soylemistir.
Tabuk seferinden dondugu sirada basina gelen bir olay bunun guzel kanitlarindan bir digeridir. Bu sefere cikarken Muhammed, Safiye Bint-i Huveyy'i yanina alir. Lihyan ogullarina karsi giristigi Usfan savasinda donerken, devesinin arkasina Safiyye'yi bindirir. Kafile yururken devesinin ayagi bir seye takilir, surcer ve bu nedenle Muhhammed ve Safiyye, her ikisi de birden deveden duserler.
Muhafizlarindan Ebu Talha hemen Muhammed'in yardimina kosar, -'Sen kadina ihtimam et' diyerek Safiyye'yi yerden kaldirmasini ister. Safiyye yere duserken ortusunu kaybettigi icin, Ebu Talha, hemen elindeki 'Hamisa' denilen ortuyu Safiyye'nin ustune orter. Boylece kadini devenin ustune bindirirken yuzunu gormemis olur. (Enes Ibn-i Malik'in rivayetine dayali bu hadis icin bk Sahih-i..>VIII s 429 ve d Hadis no 1286)
Buhari ve Muslim kaynaklarinda yer alan hadislerden anlasilmaktadir ki kadinlarin ortunmeleri konusunda Omer b. Hattab, bircok vesilelerle Muhammed'in dikkatini cekmeye calismis ve ornegin "Huzuru saadetinize hayirsiz kimseler giriyor, kadinlariniza ortunmelerini emretseniz" seklinde muracaatlarda bulunmustur. Soylendigine gore onun bu devamli ikazlari sayesindedir ki Muhammed, sozunu ettigimiz ayetlerin inmesini saglamistir.
Örneğin Ömer şöyle der:
"Kadinla(riniza), evlerinin kapisinda oturmamalari icin, yeni elbise yaptirtmayin. Cunku elbiseleri (guzel ve yeni) olursa kalblerinden disari cikmak (dolasmak) arzusu gelir." (Gazali, Kimya-i ... (1979) 178)
Muhammed, ortunme geregi yaninda bir diger tedbir olarak onlarin ortaliklarda fazla gorunmemelerini uygun bulmustur. Ahzab suresine yerlestirdigi:
"...Ey peygamberin hanimlari...edali konusmayin...evlerinizde oturun; eski Cahilliyede oldugu gibi acilip sacilmayin" (33 Ahzab 32-33) ayeti ile bu sorunu da halledivermis ve boylece Omer gibi kisileri tatmin etmistir.
 Her ne kadar erkegin yabanci kadinlara bakmasi haram olmakla beraber, kadina yuklenen bu cehennemi kisitlamalar erkek icin soz konusu degildir. (Gazali, Ihyau..-1964- 168)
Ikrimi'nin rivayetine bakilirsa Muhammed, kadinlarin baslarini "car" ile orttukten sonra vucudlarindan hicbir sey gorunmemek uzere nburunurlerse kildiklari namazin "sahih" olacagini bildirmistir.
Fakat Omer, peygamberin kadinlarinin "car ve carsaf" giymelerini kafi bulmamistir. Onlarin diger kadinlardan daha fazla "muhadder" (kapali) olmalarini istemistir; yani golge ve karartilarini da erkeklerin gormesini asla uygun bulmamistir. Bundan dolayidir ki onlarin hic bir vesile ile evden disariya cikmalarina izin verilmemesini beklemistir. Yine bundan dolayidir ki Sevde'nin "hacet" gormek icin evden cikmasina karsi itirazda bulundugu olaya sebebiyet vermistir. Olay sudur: Yukaridaki ayetin "nazil" olmasindan sonra bir gun Muhammed'in karilarindan Sevde, "bir luzum ve ihtiyac" uzerine evden cikar.
O zamanlar evlerde "hela" olmadigi ve bu ihtiyac disarda bir yerde gorulur oldugu icin, herkesin yaptigi gibi o da isini bitirmek istemis ve uzerine carsafini giyerek kendisine bir yer aramis. Sevde iri yapili bir kadin oldugundan carsaf icinde bile olsa endamiyla onu tanimak kolaymis. Nitekim Omer Ibn Hattab onu gorunce, evin disina cikmasina itiraz etmis ve: "Ya Sevde, iyi bil ki, Vallahi sen bizce taninmamis degilsin...ne cesaretle evinin disina cikiyorsun?" diyerek kadincagizi daha isini gormeye vakit birakmadan eve dondurmus. Olayi anlatan Ayse soyle der: "O sirada Resulullah, benim odamda aksam yemeginde idi. Elinde de etli bir kemik vardi. Bu halde iken Sevde girdi ve -'Ya Resulullah! Bazi hacetim icin evimden cikmistim. Omer bana soyle soyliyerek itiraz etti', diye sikayet eyledi. Bunun uzerine (Tanri) Resul-i Ekrem'e vahiy gonderdi. Vahiy asari (peygamberden) kaldirildiktan sonra ve elinde tutmakta oldugu et (kemik) parcasini yere koymaksizin Sevde'ye soyle cevap verdi:-'Siz kadinlarin luzum ve ihtiyac uzerine (mesture olarak) evlerinden cikmalarina izin verildi' buyurdu." (Sahih-i Buhari...XI, 155, Hadis no 1723)
Goruluyor ki Omer, zavalli kadinlarin "hacet" icin dahi olsa evden disariya cikmalarina izin verilmemesi taraftaridir.
Kadinlarin hic taninmayacak sekilde ortunup kapanmalari zorunlulugu, Sevde olayi vesilesiyle oldukca gulunc denebilecek raddeye getirilmistir.
Bu olay sirasinda Muhammed, biraz da Omer'in israrlarina kanarak, kadinlarin "vucudlarinin karaltisindan kim olduklarinin anlasilmasina imkan vermeyecek sekilde ortunmeleri" geregini ongormustur. (Sahih-i..XI s 155 ve d; ayrica bk Sahih-i...I, s 140-1)

Muhammed evlenme umidi kalmayan, ihtiyarlayip oturan kadinlari ise "taninmayacak" sekilde ortunme zorunlulugundan muaf kilmistir. Dis esvaplarini cikarmalari halinde onlara sorumluluk yuklenmeyecegini, fakat cikarmamalarinin daha iyi olacagini, ancak her halukarda suslerini aciga vurmamalarini bildirmis, Kur'an'a ayetler koymustur. Ornegin bk 24 Nur 31 ve 60; 33 Ahzab 33 ve 59)

İslam'ın, kadını çarşafa tıkmak, eve kapatmak ve erkekten uzaklaştırmak için öngördüğü kuralların, sanıldığı ve iddiâ olunduğu gibi kadını korumaya matuf mantıki bir nedeni yoktur; örneğin Medine'ye göç etmiş Müslüman kadınlarını sarkıntılıktan korumak ya da genel olarak kadına şeref ve haysiyet kazandırmak için konmamıştır. Eski bir geleneğin Muhammed tarafından pekiştirilip duygusal şartlara oturtulması sonucu olmuştur.(...)

Muhammed'in istediği şey kadının tanınmaz kılık içerisinde dolaşmasıdır, çünkü ancak bu suretledir ki kadından doğma 'fesad ve fitne' önlenebilecektir. Kadını bu şekilde örtünmeye zorlamasının ve tehlike saymasının başlıca nedeni 'erkek kullarını' iradece zayıf, karakterce zayıf ve ve içgüdülerine kapılarak kadına saldırmaya hazır bir yaratık şeklinde görmesindendir. İnsan varlığına ve insan aklına karşı beslediği güvensizlik onu, eğitim yolu ile insanın uygarlaşabileceği ve örneğin kıskançlık ya da şehevilik gibi duygulara 'hâkim' olunabileceği fikrine yabancı kılmıştır. Kadını kapatmakla, çarşafa sarmakla ve erkekten uzaklaştırmakla, kişiyi uygarlaştıramayacağını ve kıskançlıktan kurtaramayacağını ve hayvandan farklı kılamayacağını hesaplayamamıştır. Düşündüğü tek şey, kısa vâdeli tedbirlerle, erkeği (ve herkesten önce kendisini) kıskançlıktan uzak tutmak ve rahata kavuşturmak olmuştur..." İlhan Arsel, Şeriat ve Kadın, 12. Baskı Nisan 1994, s. 255, 259-262, 266-267
Gazali, Muhammed’in bu düşüncelerini: "Kiskanc olmamak icin kadini yabanci erkeklerle temas ettirmemeli; sokaklarda gezmesine izin vermemelidir." diyerek acikliga kavusturmustur. (Gazali, (1975) II, 121).
Bundan dolayidir ki musluman bir kocanin yapmasi gereken seylerden biri de karisini eve kapatmaktir; hem de oylesine kapatmak ki hic kimse kendisinin "guzelliginden," "tabiatindan" haberdar olmasin ve kendisini baska erkeklerle kiyaslamasin.

İslamiyet’ten önce Türk kadınlarının da aynı şekilde özgür olduğu söylenir.

(Kaynak:Ilhan Arsel, Seriat ve Kadin, 9. Baski, Istanbul 1991, s. 255-279)


İslamiyet’ten önceki Arap toplumunda “yerleşik” ve “göçebe”, zengin ve yoksul olmak üzere iki türlü hayat tarzı görülmektedir.

İslami ve diğer kaynaklardan anlaşıldığına göre İslamiyet öncesi Arap kadınlarının özgürlükleri ait oldukları hayat tarzına bağlıydı. İslamiyet’le birlikte kadınların bir kesimi bazı haklara kavuşmuş ve biraz özgürlemiş olabilir, ancak büyük bir kesimi haklarını ve özgürlüklerini büyük oranda yitirmişlerdir. Günümüzdeki İslam ülkelerindeki kadınların durumu ise İslamiyet’in ilk dönemlerinden daha da geridir

Muhammed Döneminde Örtünme Ayetlerinin İnmesine Neden Olan Olaylar 
Örtünme ayetlerinin inmesinde İslamiyet’e karşı tepki ve çatışma ortamında Müslüman olmayan erkeklerin Müslüman kadınlara sarkıntılık etmesi, Muhammed’i kıskandıran ve kızdıran çeşitli olaylar ve daha sonra halife olacak olan Ömer’in de büyük etkisi vardır.
Örtünme ayetlerinin bulunduğu Nur suresi, Muhammed’in Medine’ye göçünden, başarı ve ganimet elde etmeye başlamasıyla birlikte çok evliliğe başlamasından ve karılarından Ayşe’nin zina (ifk) olayından sonra iner, Ahzab suresi ise Muhammed’in halasının kızı ve evlatlık edindiği Zeyd’in karısı Zeyneb’le evliliğinden sonra iner. Ayşe’nin zina olayı ve Muhammed’in Zeyneb’le evliği olaylarının hangisinin daha önce gerçekleştiği, dolayısıyla Nur suresi ile Ahzab suresinin hangisinin daha önce indiği tartışmalı olsa da örtünme ayetleri bu olaylardan sonra bildirilmiştir.

Ayşe’nin İfk Olayı (Arif Tekin)

 Muhammed’in hanımlarından Ayşe’nin, Savfan bin Muattal ile Beni  Mustalık Savaşı dönüşünde geceleyin yolda zina yaptığı iddiası (İfk (iftira) olayı), İslam tarihinde çok meşhur olan bir hadisedir. Ayşe, bu olaydan dolayı Muhammed’in evini bile terk etmek zorunda kalmış ve babası Ebu Bekir’in evine gitmişti. Hatta sağlam olan kaynaklarda Muhammed’in, ‘’Ayşe, eğer sen bu adamla zina yapmış isen doğru söyle. Zira, Allah affedicidir, merhamet sahibidir’’ dediği aktarılmaktadır. Halbuki eğer yapmışsa Ayşe’nin recimle idam edilmesi gerekiyordu. Çünkü (ileride de değineceğimiz gibi) Muhammed, zina yaptıklarına ilişkin sadece kendi aleyhlerine ifade verdikleri için birçok insanı recimle infaz etmişti. Ama sıra Ayşe’ye gelince ‘’Allah bağışlayandır, merhametlidir’’ deyip onu ucuz atlatmaya çalışıyor. (Bu konu üzerinde ileride zina cezaları kısmında yeterince durulacaktır.) bu ifk olayı hakkında Hz. Ali’nin de Muhammed’e, ‘’Ayşe’yi boşa; sanki sana kadın mı yoktur?’’ dediği rivayet edilmektedir. Bu hadise nedeniyle ortam öylesine gerginleşmişti ki, neredeyse Medine şehri kan gölüne dönecekti. Ayşe’nin bu olayı üzerinden aylar geçtiği halde, bu süreçte herhangi bir ayet inmemişti. Tam da gerginliğin devam ettiği bir sırada Halife Ömer, Muhammed’e, ‘’Sen Aişe ile evlenirken kendi iradenle mi evlendin, yoksa Allah’tan aldığın vahiyle mi?’’ diye soruyor. Muhammed ise, ‘’Ben Ayşeyle Allah’tan aldığım vahiy üzerine evlendim’’şeklinde yanıt veriyor. Buna karşılık Ömer, ‘’Öyleyse müsterih ol, endişeye gerek yoktur; mademki Allah’tan aldığın vahiyle evlenmişsin, o halde Allah seni mahcup etmez; tam tersine sana bir yol gösterir’’ diyor.
Ömer’in bu açıklaması üzerine, aylardır süregelen bunalıma, nihayet yol bulunuyor ve Nûr Suresi’nin 10. ayetinden itibaren onlarca ayet (Ayşe’yi savunma amaçlı olarak) birden inmeye başlıyor. Konuyla ilgili inen ayetlerde özetle şu temalar işleniyor: ‘’Erkek olsun, kadın olsun bu iftirayı duydukları zaman kendi vicdanlarının sesine kulak verip ‘’Bu apaçık bir iftiradır’’ demeleri gerekmez miydi! (Buna göre Muhammed kendisi de olayı duyunca o kadar soruşturup bekleyeceğine aynı şeyi demesi gerekirdi. N.T) Allah’ın merhametinden olmasaydı, o sizi mutlaka büyük bir azap ile cezalandıracaktı. Ayrıca, bu olayı duyduğunuzda, ‘’Haşa böyle bir şey olmaz, bu kupkuru bir iftiradır’’ demeniz gerekmez miydi! (Kendisi de aynı şeyi demesi gerekirdi! N.T.) Allah’ın lütfu olmasaydı haliniz ne olurdu.’’ Bu tip Ayşe için suçtan arındırma, halk için de bir nevi tehdit nitelikli ayetler. Nitekim, bu ayetlerden sonra bu işe biraz fazla bulaşan üç kişiye de Muhammed tarafından ceza veriliyor. Bunlar, Şair Hassan bin Sabit, Mistah bin Esase ve Muhammed’in baldızı (Halasının kızı Zeyneb bin Chaş’ın kız kardeşi. N.T.) Hamane idi. Bunlara 80’er değnek iftira (kazf) cezası uygulanıyor. Halbuki Ayşe’nin bu olayını en çok alevlendiren Abdullah bin Selul’du. Dolayısıyla, ceza verilmesi gereken kişi bu olmalıydı. Ama adam çok kuvvetli olduğu için ona herhangi bir ceza uygulanmadı. Bu olayda, Muhammed tarafından üç kişi cezalandırılmış dedik. Çünkü, Ayşe olayının anlatıldığı Nûr Suresi’nde (4. ve 13. ayetler), zina suçlamasında bulunan kişilerin, en az dört şahit göstermeleri gerekiyordu; aksi takdirde müfteri durumuna düşer ve bunlara 80 değnek ceza uygulanırdı (Nûr 4. ayet). Bunlar da böyle bir şahit kadrosunu gösteremedikleri için suçlu durumuna düşmüşlerdi. Ayrıca bu ceza da (iftira cezası) Ayşe olayı ortaya çıkana kadar Kuran’da anlatılmamıştı. Başka bir ifadeyle, bu ceza ayeti Ayşe olayıyla ilgili inen ayetlerin içinde bulunduğu Nûr Suresi’nde ilk olarak inmiş oluyordu. 
Bilindiği gibi ifk olayı geceleyin olmuştu; bu nedenle dört şahitle bunu ispat etmek mümkün değildi. Sebebine gelince, Bir kere Muhammed’e muhalif olanlardan orada kimse yoktu ki kalkıp şahitlik yapsın; ikincisi, Müslümanlardan gören olmuşsa da, ya Muhammed’in ailesi kötülükle itham edilmesin diye, ya da korkusundan söyleyememiştir. Hatta İslam inancına göre zina davasının ispatı için üç şahit de şahitlik yapsa, yine zina zanlısına ceza uygulanamaz. İşte bu nedenle, bu davanın ispatı için şahit göstermek, hele hele dört erkek şahit göstermek, hiç de mümkün değildi. İspatın bir diğer zorluğu da şudur ki, suç işleyenlerden biri, hem peygamber kadını, hem de aynı zamanda çok akıllı biri; suçun diğer ortağı ise, normal bir vatandaştır. Peki bunlar nasıl olur da kalkıp bu eylemi, üç-dört kişinin görebilecekleri bir ortamda gerçekleştirebilirler?
Bu olayı kapatmak için çeşitli senaryolar tertiplenmiş. O senaryoların bir parçası da şudur: ‘’Savfan’ın (güya) tenasül organı yokmuş’’ diye. (Mesela; bu olay, İbn-i Kesir, ‘’el-Bidaye ve’n-Nihaye’’4/163-165’te anlatılıyor) Halbuki Muhammed daha önce o adama ‘’Sirin’’ adında bir cariye hibe etmişti. Eğer onun tenasül organı olmasaydı Muhammed ona kadın verir miydi? (bilmeden verebilirdi. N.T)
Görüldüğü gibi, Muhammed’e leke gelmesin diye her hileli yola başvurulmuş.
Buradaki örneğimizi anlatmaktan gayemiz, Ayşe’nin bu suçu işleyip işlemediği meselesi değildir; hatta eğer işlemişse, suçlu bile değildir. Çünkü Ayşe o tarihte (627) 10-12 yaşlarında (hicretin 1. yılı 9 yaşındayken evlendikten 5 yıl sonra, yani 13-14 N.T) yaşlarında gencecik bir gelindi; Muhammed ise 60 yaşlarında bir ihtiyardı, hem de onun Ayşe’den başka birçok hanımı daha vardı. Başka bir deyişle, Ayşe bu yaşlı Muhammed’i başka hanımlarla paylaşıyordu. Dolayısıyla, eğer bu olayda kusurlu aranıyorsa, onun adresi Ayşe değildir diyoruz…
Bu örneğimizde, asıl üzerinde durmak istediğimiz, Ayşe olayında yaşanan bunca sıkıntıya rağmen, geçen bunca zaman zarfında ve gelinen aşamada neredeyse Muhammed taraftarlarıyla muhalifleri arasında çıkmak üzere olan savaşa rağmen, bu süreçte bu çok önemli olan olaya çözüm bulunamaması ve sonuçta Ömer’in Muhammed’e yaptığı konuşma neticesinde söz konusu ayetlerin inmiş olmasıdır. Bu konuda inen ayetlerin fazlalığı (Ayşe’nin lehinde oldukları halde) Ayşe’yi bile hayrete düşürmüştür. Ayşe bu ayetlerle ilgili, ‘’Benim meselem ilham yoluyla da halledilebilirdi. Bu olay yüzünden nedir bu kadar ayet…’’ deyip hayretini dile getirmişti.
Olayın özü şudur: Ömer, muhammed’e, ‘’Madem ki Allah’tan aldığın vahiy üzerine Ayşe’yle evlenmişsin, o halde Allah seni mahcup etmez ve buna bir çözüm yolu gösterir’’ deyince, Muhammed burada kendi kendine, ‘’Ömer, toplumun en açıkgöz insanı olduğu halde böyle düşünüyorsa, artık diğerleri tertipleyeceğim ayet formülüne daha çabuk inanırlar; o halde ben hemen ayet adı altında bir kompozisyon hazırlayıp bir an önce bu işi çözüme bağlayayım’’ diyor ve sonuçta böyle bir yöntemle bu olaya nokta koyuyor; az önceki ayetleri ilan ederek bu işten kurtulmuş oluyor.
Tabi ki bu, konuyla ilgili yaşanmış olaylardan edindiğim bilgilere dayanarak varmış olduğum şahsi yorumumdur.
İfk olayıyla ilgili en az 10 ayet geldiği, kimilerince de ayetlerin 18  olduğu  belirtilir.
Nur 24/2.Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüzer değnek vurun. Allah'a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah'ın dini(nin koymuş olduğu hükmü uygulama) konusunda onlara acıyacağınız tutmasın. Mü'minlerden bir topluluk da onların cezalandırılmasına şahit olsun.

Nur 24/3. Zina eden erkek ancak, zina eden veya Allah'a ortak koşan bir kadınla evlenir. Zina eden bir kadınla da ancak zina eden veya Allah'a ortak koşan bir erkek evlenir. Bu mü'minlere haram kılınmıştır.

Nur 24/4. Namuslu kadınlara zina isnat edip sonra da dört şahit getiremeyenlere seksen değnek vurun. Artık onların şahitliğini asla kabul etmeyin. İşte bunlar fâsık kimselerdir

Nur 24/5. Ancak tövbe edip bundan sonra ıslah olanlar müstesna. Çünkü Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

Nur 24/6,7. Eşlerine zina isnat edip de kendilerinden başka şahitleri olmayanlara gelince, onların her birinin şahitliği; kendisinin doğru söyleyenlerden olduğuna dair, Allah adına dört defa yemin ederek şahitlik etmesi, beşinci defada da; eğer yalancılardan ise, Allah'ın lanetinin kendi üzerine olmasını ifade etmesiyle yerine gelir.

Nur 24/8,9. Kocasının yalancılardan olduğuna dair Allah'ı dört defa Allah adına yemin etmesi, beşinci defada da eğer kocası doğru söyleyenlerden ise Allah'ın gazabının kendi üzerine olmasını dilemesi, kadından cezayı kaldırır.

Nur 24/10. Allah'ın size lütfu ve merhameti olmasaydı ve Allah tövbeleri kabul eden, hüküm ve hikmet sahibi olmasaydı haliniz nice olurdu?

Nur 24/11. O ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. Bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. Aksine o sizin için bir hayırdır(Ebu Bekir ailesi için). Onlardan(iftira atanlardan) her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. İçlerinden o günahın büyüğünü üstlenen(elebaşı) için ise ağır bir azap vardır.

Nur 24/12. Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leri hakkında iyi zan besleyip de, "Bu apaçık bir iftiradır" deselerdi ya!

Nur 24/13. Onlar (iftiracılar) bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Madem ki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir.

Nur 24/14. Eğer size dünya ve ahirette Allah'ın lütfu ve rahmeti olmasaydı, içine daldığınız bu iftiradan dolayı size mutlaka büyük bir azap dokunurdu!

Nur 24/15. Hani o iftirayı dilden dile dolaştırıyor; hakkında hiçbir bilginiz olmayan şeyleri ağzınıza alıp söylüyor ve bunu önemsiz bir iş sanıyordunuz. Halbuki bu, Allah katında büyük bir günahtır.

Nur 24/16. Bu iftirayı işittiğiniz vakit, "Böyle sözleri ağzımıza almamız bize yaraşmaz. Seni eksikliklerden uzak tutarız Allah'ım! Bu çok büyük bir iftiradır" deseydiniz ya!

Nur 24/17. Eğer inanıyorsanız, bu gibi şeylere bir daha ebediyyen dönmemeniz için Allah size öğüt veriyor.

Nur 24/18. Allah size âyetleri açıklıyor. Allah her şeyi hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Nur 24/19. İnananlar arasında hayasızlığın yayılmasını arzu eden kimseler var ya; onlar için dünya ve ahirette elem dolu bir azap vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.

Nur 24/20. Allah'ın lütfu ve rahmeti sizin üzerinize olmasaydı ve Allah çok esirgeyici ve çok merhametli olmasaydı haliniz nice olurdu?

Nur24/ 23,24. Namuslu ve (haklarında uydurulan kötülüklerden) habersiz mü'min kadınlara zina isnat edenler, gerçekten dünya ve ahirette lanetlenmişlerdir. İşlemiş oldukları günahtan dolayı dillerinin, ellerinin ve ayaklarının kendi aleyhlerine şahitlik edecekleri günde onlara çok büyük bir azap vardır.

Nur 24/25. O gün Allah onlara kesinleşmiş cezalarını tastamam verecek ve onlar Allah'ın apaçık bir gerçek olduğunu bileceklerdir.

Nur 24/26. Kötü kadınlar, kötü erkeklere; kötü erkekler de kötü kadınlara; temiz kadınlar temiz erkeklere, temiz erkekler de temiz kadınlara layıktır. O temiz olanlar iftiracıların söyledikleri şeylerden uzaktırlar. Onlar için bir bağışlanma ve bolca verilmiş iyi bir rızık vardır.

Nur 24/27. Ey iman edenler! Kendi evlerinizden başka evlere, geldiğinizi hissettirip (izin alıp) ev sahiplerine selam vermeden girmeyin. Bu davranış sizin için daha hayırlıdır. Düşünüp anlayasınız diye size böyle öğüt veriliyor.

Nur 24/28. Eğer evde kimseyi bulamazsanız, size izin verilinceye kadar oraya girmeyin. Eğer size, "Geri dönün" denirse hemen dönün. Çünkü bu sizin için daha nezih bir davranıştır. Allah, yaptıklarınızı hakkıyla bilendir.

Nur 24/30. Mü'min erkeklere söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar, ırzlarını korusunlar. Bu davranış onlar için daha nezihtir. Şüphe yok ki, Allah onların yaptıklarından hakkıyla haberdardır.

Nur 24/31. Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) sakınsınlar; namus ve iffetlerini esirgesinler. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, zinetlerini (takılarını ve takı bölgesini) teşhir etmesinler. Başörtülerini, yakalarının üzerine (kadar) örtsünler. Kocaları, babaları, kocalarının babaları, kendi oğulları, kocalarının oğulları, erkek kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kendi kadınları (mümin kadınlar), ellerinin altında bulunanlar (köleleri), erkeklerden, ailenin kadınına şehvet duymayan hizmetçi vb. tâbi kimseler, yahut henüz kadınların gizli kadınlık hususiyetlerinin farkında olmayan çocuklardan başkasına zinetlerini göstermesinler. Gizlemekte oldukları zinetleri anlaşılsın diye ayaklarını yere vurmasınlar (Dikkatleri üzerine çekecek tarzda yürümesinler). Ey müminler! Hep birden Allah'a tevbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz.


Muhammed’in azatlı kölesi ve üvey oğlu Zeyd’in karısıyla evlenmesi

Muhammed Zeynep’le evlenmeden yaklaşık bir yıl önce Zeyd’i halasının kızı Zeynep’le kendisi evlendirir.

Ancak Muhammed tıpkı Davud peygamberin de benzer durumları yaşamış olduğu bir şekilde bir gün Zeyd’in evine gittiğinde Zeynep’i evde yalnız ve açık bir durumda görür ve ona aşık olarak evden çıkıp gider. Zeynep bunu Zeyd’e olduğu gibi anlatır. Zeyd Muhammed’e gelerek isterse Zeyneple evlenmesini söyler. Muhammed buna daha sonra Ahzab 37. ayette bahsettiği gibi aslında Zeynep’i istediği halde nefsindekini gizleyip ‘’Allah’tan kork, eşini boşama!’’ yanıtını verir.

Ahzab 33/36: Allah ve resulü bir işe hüküm verdiklerinde, inanmış bir erkekle inanmış bir kadının, işlerini kendi isteklerine göre belirleme hakları yoktur. Allah’a ve resulüne isyan eden, açık bir sapıklığa batıp gitmiş demektir.

Ancak daha sonra Kendisi Zeyd’i tekrar çağırıp ona kendisine Zeynep’i  Allah’ın  eş yaptığını, kendisinin Zeynep’le evlenmesi gerektiğini, yoksa günaha girecekleri konusunda Ahzab 37. ayetin geldiğini bildirir:

Ahzab 33/37:Hem hatırla o vakti ki, o kendisine Allah'ın nimet verdiği ve senin de ikramda bulunduğun kimseye: "Hanımını kendine sıkı tut ve Allah'tan kork" diyordun da nefsinde Allah'ın açacağı şeyi gizliyordun. İnsanlardan çekiniyordun. Halbuki Allah kendisini saymana daha lâyıktı. Sonra Zeyd o kadından ilişiğini kestiği zaman, biz onu sana eş yaptık ki, oğulluklarının ilişkilerini kestikleri hanımlarını nikâhlamada müminlere bir darlık olmasın. Allah'ın emri de yerine getirilmiştir.

Muhammed Zeyd’e Zeynep’i kendisine istemesini söyler. Zeyd bunu Zeynep’e iletir, Zeynep düşüneceğini söyler. Bu haberi alan Muhammed Zeynep’in evine giderek ona el koyar ve onunla mehir(evlenilen kadına verilen ücret) vermeden, evlilik şahidi tutmadan evlenir.

Bu olayla ilgi Muhammed’e yöneltilen eleştiri yağmurundan sonra şu ayetler gelir:

Önceki peygamberleri örnek gösteren ve gelini sayılan Zeynep’in ona helal edildiğini, bunda bir günah olmadığını, evliliğin Allah’ın emri olduğunu bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/38:Peygambere Allah'ın takdir ettiği, mübah kıldığı şeyde bir darlık yoktur. Bundan önce geçen bütün peygamberler hakkında Allah'ın sünneti böyledir. Allah'ın emri ise biçilmiş bir kaderdir.

Evlatlıkların öz oğul gibi olmadığını, üvey babanın üvey evladın boşandığı hanımıyla evlenmesinde bir sakınca olmadığını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/40: Muhammed, sizin erkeklerinizden(kocalarınızdan) hiçbirinin babası değildir. Fakat o, Allah’ın Resûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. Allah her şeyi hakkıyla bilendir.

Burada bir parentez açarak belirtmek gerekir ki evlatlıkların öz oğul gibi olmadıklarını belirten bir ayet bu ayetten daha önce bu surenin başlarında da vardır (Ayetler doğru sırayla bildirilmemiş de olabiliri):

(Ahzab 33/4: Allah, bir adamın göğüs boşluğunda iki kalp yaratmamıştır. Zıhar yaptığınız eşlerinizi sizin anneniz yapmamıştır, evlatlıklarınızı da sizin oğullarınız kılmamıştır. Bu konularda söylediğiniz sözler, ağızlarınızın bir lakırdısıdır. Allah, hakkı söyler ve O, gerçek yola kılavuzlar.

Asıl belirtilmesi gereken de şudur: Muhammed evlatlığının ve müminlerin babası değildir ama peygamber eşleri müminlerin anasıdır:

Ahzab 33/6: Peygamber müminlere öz benliklerinden daha dost, daha yakındır. Onun eşleri de o müminlerin anneleridir. Anne tarafından akraba olanlar da Allah’ın Kitabı’nda, birbirlerine diğer müminlerden ve muhacirlerden daha yakındırlar. Ancak yakın dostlarınız için örfe uygun bir vasiyette bulunmanız müstesnadır. Bu, Kitap’a yazılmış bulunmaktadır.)

Halasının kızı Zeynep’le evlenmesinin ve kendisini peygambere mehir almadan hibe edenlerle evlenmesinin yalnızca peygambere özgü olarak helal kılındığını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/50:Ey peygamber! Biz bilhassa sana şunları helâl kıldık: Mehirlerini vermiş olduğun eşlerini, Allah'ın sana ganimet olarak ihsan buyurduklarından sahip olduğun cariyeleri, amcalarının kızlarından, halalarının kızlarından, dayılarının kızlarından, teyzelerinin kızlarından seninle beraber hicret etmiş olanları, bir de mümin bir kadın kendini peygambere hibe ederse, peygamber nikâh etmek istediği takdirde, onu başka müminlere değil de sadece sana mahsus olmak üzere helâl kıldık. Onlara eşleri ve cariyeleri hakkında neyi farz kıldığımızı biliyoruz. Bunlar sana hiçbir darlık olmaması içindir. Allah, çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.

Sırasını aksattığı ve birbirlerini kıskanan eşlerinden gelen tepkiler üzerine eşlerine tehdit savuran aşağıdaki ayet gelir:

Ahzab 33/51:Onlardan dilediğini geri bırakır, dilediğini yanına alırsın. Sırasını geri bıraktığın kadınlardan dilediğini yanına almanda da sana bir günah yoktur. Onların gözleri aydın olup üzülmemelerine ve kendilerine verdiğin ile hepsinin hoşnut olmalarına en elverişli olan budur. Allah kalblerinizdekini bilir. Allah her şeyi bilir ve yumuşak davranır.

Eşlerinin arasında en sevdiği olan Ayşe bu ayetlerden sonra çok sert bir tepki gösterir: ‘’Bakıyorum da senin Rabbin hep senin zevkine göre ayet göndermede acele ediyor’’

Bu ayet ve bu tür tepkilerden sonra kalbini kırıp küstürdüğü eşlerinin gönlünü almak için bundan başka evlilik yapmayacağını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/52:Bundan başka kadınlar sana helâl olmaz. Bunları başka eşlerle değiştirmek de olmaz. İsterse güzellikleri hoşuna gitsin. Ancak sahip olduğun cariyen başka. Allah her şeye gözcü bulunuyor.

(Ancak Muhammed daha sonra 63 yaşında vefatından önce de Kays kızı Kuteyle ile nikahlanır ama vefat edince bu evlilik tamamlanmaz.)
Ömer’in Muhammed üzerindeki etkisi ve Ömer’in Görüşleri Doğrultusunda İnen Ayetler
Ömer Muhammed’e düşmanken Muhammed’i öldürmek üzereyken Müslüman olmuş(14) ve Muhammed’in vahiy katiplerinden biri olmuştur(15). Ömer Muhammed’i değişik konularda etkilediği gibi, gerektiğinde MuhammedE ‘’ Bırakın onu, Muhammed kafayı yemiştir…’’ şeklinde hakarete varan ifadeler de kullandığı olmuştur(16). Ömer’in zekiliği, Muhammed’in onu sevmesi, münafıklara karşı ona ihtiyacı olması ve olasıdır ki aynı zamanda ondan çekinmesi nedeniyle Muhammed’in Ömer’in görüşleri doğrultusunda ayet okuyup davrandığı çok olmuştur. Kuran’ın bazı ayetlerinin Ömer’in görüşleri doğrultusunda şekillendiği iddiası bizzat Ömer’in oğlu Abdullah ve Muhammed’in en güzide sahabeleri tarafından rivayet edilir(17). Bu aytlerin sayısı kimine göre 15 kimine göre 30 kadar vardır(18).Özetle Muhammed üzerinde etkisi olan yalnızca Ömer olmamakla birlikte Ömer’in de Muhammed üzerindeki etkisi büyüktür, bu nedenle yalnızca bu ayette değil başka birçok ayette de rolü olmuştur.
Örneğin ‘’Karılarınız sizin tarlalarınızdır, tarlalarınıza nasıl dilerseniz öyle varın.’’ diyen Bakara suresinin 223. ayeti(19),Kadınların isyanına ve Muhammed’in evine yürüyüşe geçmelerine neden olan ‘’Başkaldırmasından endişe ettiğiniz karılarınıza öğüt işe yaramazsa dövün’’ diyen Nisa suresinin 34. ayeti(20), Eğer o sizi(Ömer’in Kızı Hafsa ve Ayşe kastediliyor) boşarsa sizden haha iyi eşler verebilir’’ diyen Tahrim suresi 5. ayet(21) vd.(22) Tahrim suresinin 5. ayeti Ömer tarafından Muhammed’in hanımlarından kendi kızı Hafsa ve Ebu Bekir’in kızı Ayşe’ye tehdit amacıyla söylenmiş, daha sonra bu söz beğenilip ayet olarak inmiştir(23). Birçok ayet de tıpkı bu ayet gibi sanki Ömer’in ağzından çıkmış, onun Muhammed’e söylediği bir sözmüş gibidir.
Hz. Ömer’in örtünme ayetlerindeki rolü
Ömer bir gün Muhammed'e ''Senin yanına iyi-kötü her kesimden insanlar gelir. Ne olur ne olmaz sen hanımlarına ''örtünün ,evden dışarı çıkmayın''desen iyi olur''diye teklifte bulunur.Bu teklif üzerine ,örtünmeyle ilgili ayetler inmeye başlar.(Ahzap suresi 33-59 ayetler) Ayşe ise aynı olayı şu şekilde aktarıyor:
''Biz Muhammed hanımları tuvalet ihtiyacımızı gidermek için geceleri 'Menasi' denen yere giderdik. Ömer de sürekli eşimiz Muhammed’e, ''Kadınlarına söyle kapansınlar ve evden çıkmasınlar'' diyordu. Ömer in bu teklifine karşı eşimiz bize herhangi bir yaptırım uygulamadı ve biz yine de dışarı çıkmaya devam ediyorduk. Bir gün yatsı vakti biz Muhammed hanımlarından Zem'an kızı Sevde, tuvalet ihtiyacını karşılamak için dışarı çıkmıştı. O arada  Ömer onu görmüş ve kendisine seslenerek,''Ey Sevde, bak seni tanıdım'’ deyip onu uyarmıştı. Ömer’in bu seslenişten maksadı, örtünme ayetlerinin bir an önce inmesini sağlamaktı. Sonuçta, Ömer bu olayı olduğu gibi Muhammed e anlatınca, bu aşamadan sonra dışarı çıkmamızı yasaklayan ve örtünmemizi emreden ayetler inmeye başladı''(24)
Ayşe’nin anlattığı bu olaydan sonra Ömer’in isteği ve ısrarı doğrultusunda örtünme ve eve kapanma ile ilgili şu ayetler iner:
Ahzâb 33/32: Ey Peygamber hanımları! Siz, kadınlardan herhangi biri gibi değilsiniz. Eğer (Allah’tan) korkuyorsanız, (yabancı erkeklere karşı) çekici bir eda ile konuşmayın; sonra kalbinde hastalık bulunan kimse ümide kapılır. Güzel söz söyleyin.
Ahzâb 33/33: Evlerinizde oturun, eski cahiliye adetinde olduğu gibi açılıp saçılmayın. Namazı kılın, zekatı verin, Allah’a ve Resulüne itaat edin. Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden, sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.
Ahzab 33/34: Oturun da evlerinizde okunan Allah’ın ayetlerini ve hikmeti (Kur’an’ın emir ve yasaklarını) anın. Şüphe yok ki Allah, Lâtif’dir (her şeyin sırrını bilendir) Habîr’dir (bütün yapılanlardan haberdardır).
Ahzab 33/35:Şüphe yok ki müslüman erkeklerle müslüman kadınlar, mümin erkeklerle mümin kadınlar, itaat eden erkeklerle itaat eden kadınlar, sadık erkeklerle sadık kadınlar, sabreden erkeklerle sabreden kadınlar, mütevazi erkeklerle mütevazi kadınlar, sadaka veren erkeklerle sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeklerle oruç tutan kadınlar, ırzlarını koruyan erkeklerle ırzlarını koruyan kadınlar, Allah'ı çok zikreden erkeklerle Allah-'ı çok zikreden kadınlar var ya, işte onlar için Allah bir mağfiret ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.
 Bu ayetler şimdilik yalnızca peygamberin eşlerini bağlamaktadır.
Ahzab suresinin 53. ayeti hakkında iki farklı olay rivayet edilir.
Bir rivayete göre Zeynep’le evlilik günü yemeğe çağrılan ziyaretçilerin geç vakte kadar oturup dağılmaması üzerine gelmiştir(29).

Diğer bir rivayete göre ise Ayşe şöyle bir olay anlatır:

‘’Eşimle birlikte yemek yiyorduk. O sırada Ömer de yanımızdan geçti: eşim onu yemeğe davet etti, hep birlikte yemek yemeğe devam ederken, o sırada Ömer’in eli benim elime değdi; Eşim Muhammed bunu görünce çok üzüldü. Üzüldüğünü ben de fark ettim. Bu olay üzerine bu ayet indi’’(30)

Bu olayla ilgili bazı yorumlarda Ömer dışında başka isimler de rivayet edilir. Ayrıca Muhammed ölünce Ayşe ve diğer hanımlarıyla evleneceğim diyenler olduğu da rivayet edilir(31). 

Nitekim bu ayette Muhammed ölse de Muhammed’in hanımlarıyla asla evlenilemeyeceği bildirilir. Bu ayet üzerine çok genç yaşta dul kalan eşleri de dahil Muhammed’in hanımları Muhammed’den sonra ölene kadar evlenememişlerdir(32).
33/53:
Ahzab 33/53:Ey iman edenler! Peygamberin evlerine vaktine bakmaksızın ve yemeğe izin verilmedikçe girmeyin. Fakat çağırıldığınız vakit girin. Yemeği yediğinizde de hemen dağılın. Sohbet etmek için de izinsiz girmeyin. Çünkü bu haliniz peygambere eziyet veriyor, ama o sizden utanıyor. Fakat Allah gerçeği söylemekten utanmaz. Hem O'nun hanımlarına bir ihtiyaç soracağınız vakit de perde arkasından sorun. Böyle yapmanız hem sizin kalbleriniz ve hem de onların kalbleri için daha temizdir. Hem sizin Resulullah'a eziyet etmeye hakkınız yoktur. Ondan sonra hanımlarını da ebediyyen nikâh edemezsiniz. Çünkü bu Allah katında çok büyük bir günahtır.

Bundan sonraki 54. ayette ise birilerine karşı kuşku vardır:

Ahzab 33/54:Siz bir şeyi açıklasanız da gizleseniz de şüphe yok ki Allah her şeyi bilmektedir.

55. ayette eşler, dolayısıyla da kadınlar kısıtlanmaya devam edilir ve tehdit edilir:

Ahzab 33/55:Onlar (peygamberin eşleri) için babaları, oğulları, kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kendi kadınları (kadın dostları ) ve sahip oldukları köleleri hakkında bir günah yoktur. Bununla beraber (ey Peygamberin hanımları) Allah'tan korkun. Çünkü Allah her şeye şahit bulunuyor.
Muhammed’in kıskandıracak ve kızdıracak başka olaylar da olur ve sonunda yalnızca peygamber hanımlarını değil bütün mümin kadınları bağlayan Örtünme ayeti gelir ve ayet de birçok ayet gibi Ömer’in ağzından çıkmış gibidir, Ömer’in Muhammed’e söylediği bir uyarı gibidir:

Ahzab 33/59:Ey peygamber, hanımlarına, kızlarına ve müminlerin kadınlarına söyle, cilbablarından (baştan aşağı örten çarşaf, ferace, giysi)üzerlerini sıkıca örtsünler! Bu, onların tanınmalarına, tanınıp da eziyet edilmemelerine en elverişli olandır. Bununla beraber Allah, çok bağışlayıcıdır, merhamet edicidir.

Derleyen Nilüfer Tekin
zzamlı�7L:t p �y � ğursuz saydığından toprağa gömerdi. Bazısı da geçim korkusundan ve fakirlik endişesinden öldürürdü çocuklarını."


İslamiyet’ten Önce de Örtünme Vardır

Ferid Vecdi şöyle diyor: 
Lauros Ansiklopedisine göre, Araplar öteden biri örtünme usulüne bağlı milletlerden sayılırlar. Erkekler bile, burunlarının üzerine kadar yüzlerini örttüklerine göre Arap kadınların tesettürlü oluşları akla daha yatkındır. Ancak İslam’dan önce son dönemlerde bazı kadınlar süslenerek hicapsız bir halde dışarı çıkıyorlardı. Bu durum kadın  ve erkek arasında karışımın oluşmasına yol açmış ve bunun üzerine Kur’an’da örtünme emrini açıklayan ayetler inmiştir. Kureyş kabilesi ile Hevazin kabilesi arasında vuku bulan Fıcar savaşı da bu görüşü desteklemektedir.
İkd’ul ferid kitabının yazarı ficar olayı  hakkında şunları kaydetmiştir:
“İkinci Ficar  savaşı  Kureyş ile Hevazın kabileleri arasında cereyan etti. Bu olay şöyle gelişti: Ukkaz çarşısında bir kaç Kureyş’li genç, beni Amir kabilesine mensup bir hanımın yanında oturmuşlardı. Kadının yüzü peçeli ve uzunca bir elbisesi vardı. Kadının hareketleri, gençlerin ilgisini uyandırmış bunun üzerine kadından yüzündeki peçeyi açmasını istemişlerdi; ama kadın bunu reddetmişti.
Gençlerden biri, arkadan gelip onun elbisesinin aşağı ucunu bir dikenle elbisesinin yukarı kısmına iliştirdi ve kadın bunun farkına varmadı; oturduğu yerden kalkınca elbisesi katlanarak kısaldığı için arkası göründü. Gençler onun bu durumuna güldüler ve yüzünü bize göstermek istemedi ama biz onun arkasını bile gördük dediler. Bu durumdan rahatsız olan kadın çığlık atarak kendi kabilesi olan Beni Amiri yardıma çağırdı. Halk onun etrafına toplandı ve sonuçta  bu iki kabile arasında kanlı bir çatışma meydana geldi. Ficar olayında Peygamber (s.a.a)’in mübarek ömründen yaklaşık on ile on beş yıl geçiyordu.
İslam’ın gelişinden yaklaşık otuz yıl önce, meydana gelen bu olay, İslam’dan önce de Arap kadınları arasında örtünme geleneği olduğunu göstermektedir.

Müfessirlerin ve İslam tarihçilerinin geneline göre İslam öncesi dönemde Arap kadınları enselerine bağladıkları veya arkalarına saldıkları başörtüsü tarzı bir örtüyü takarlardı. Bununla birlikte bu örtü gerdanlarını ve diğer taraflarını örtmezdi. vikipedi) 

İslamiyet öncesi Arap kadın hakları yenilen, malları elinden alınan, mirastan yoksun bırakılan, boşandıktan ya da kocası öldükten sonra hoşlandığı biriyle evlenmekten alıkonulan zayıf ve zulme uğrayan bir mal konumundaydı. Eşya ve hayvan gibi miras kalırdı. Kız çocuklarını diri diri toprağa gömerlerdi. Ataerkil aile yapısının yaşandığı bu toplumda aile, erkekten ve erkeğin akrabalarından oluşuyordu. Kadının akrabaları aileden sayılmazdı. Kabileler arasındaki savaşlarda erkek, gücü ile ön plana çıkıyor, kuvvet ve hâkimiyeti temsil ettiği için değer kazanıyordu. Kadın ise sadece tüketici olarak kabul ediliyordu. Bu sebeple de itibar görmüyordu. Araplar kadının hilebaz, intikamcı, dedikoducu olduğuna inanırlardı. Sözlerine itibar etmez, fikrini sormazdı. Görüş ve aklının varlığını tartışırlardı.
İslâm, Arapların kadınla ilgili tüm olumsuz düşünce ve davranışlarını, yanlış ve aşırılıklarını yasaklamış, kontrol altına almaya çalışmıştır. İnsan olma noktasında kadınla erkeği bir tutmuş, tüm mükellefiyetler ve mükâfatlar açısından eşit davranmıştır.

Yapılan propagandanın aksine kadının örtünmesi toplumsal rolünü yitirmesi, pasif ve uyuşuk bir varlık haline gelmesi anlamında değildir. İslam’da örtü kadının yabancı (mahremi olmayan) erkeklerle muaşeretinde saçlarını ve bedeninin örterek diğerlerine karşı kendisini çekici hale getirmekten sakınması anlamındadır.

Araplar İslamiyet öncesinde bazı devletler kurmuşlardır (Himyeriler, Gassaniler, Petra Krallığıvb.). Ancak coğrafyalarının yarattığı koşullar gereği genelde kabileler halinde yaşamışlardır ve her kabilenin başında şeyh, emir benzeri liderler bulunurdu.

İslami Olmayan Yazına Göre İslamiyet’ten Önce Kadının Durumu (İlhan Arsel’den alıntılar)

Her ne kadar "cahilliye" diye tanimlanan donemde ve ozellikle col bedevisinin yasamlarinda kadinlarin yuzlerini ortmeyip erkeklerle bir arada bulunduklari gercek ise de, kentlerde durum bundan farkliydi: Bir nevi ortunme gelenegi vardi. Muhammed'in kendi kabilesi Kureys'te bu gelenek oldukca siki bir bicimde uygulanirdi. Fakat yine de aileler, kizlarina damat ve kolelerine alici bulabilmek icin onlari sokaklarda yuzleri acik dolastirirlardi.
Kocaya vardiktan sonra kadinin ortunmesi ve muhafazakar sekilde giyinmesi gerekli olmakla beraber pece ve carsafa sarinmasi diye bir sey yoktu. Daha dogrusu Arap kadini, islami uygulamalardan once yuzunu, ellerini vs ortmez ve fakat hayasiz bir sekilde dolasmazdi. Bu yasam tarzini Hicret'ten sonra da korudugu anlasilmaktadir. Nitekim Sakif halki kadinlarinin Hicret'in sekizinci yilina kadar bu sekilde dolastiklarini gosterir ornekler bulunmaktadir.
Bilindigi gibi Muhammed, Sakif'lerin putlarinin yok edilmesini Mugira'ya emrettiginde Sakifli kadinlar, yuzleri acik olarak onun karsisina cikmislar ve uzuntulerini siirler okuyarak aciga vurmuslardir. (Ibn ishak -1980- 616).
Tarihi gercek odur ki, Muhammed kadinin taninmayacak sekilde ortunmesi geregini Medine'ye hicret ettikten sonra yerlestirmistir. Daha baska bir deyimle, peygamberligini ilan ettigi tarihten sonraki 15 yil boyunca kadinlarin ortunmeleri konusunda bir sey dusunmemistir. Bunun boyle oldugunu Ayse'nin beyanlarindan anlamak mumkundur. daha henuz Medine'ye hicret tarihleri sirasinda anlattiklarina gore o zamana gelinceye kadar Arap kadinlari arasinda kapanan yoktur. Gercekten de o tarihlerde Muhammed ile birlikte Medine'ye gelen muslumanlar, bu sehirde hukum surmekte olan humma hastaligina yakalanmislardi; onlari ziyaret ederek hatirlarini soran ve bu arada babasinin azad etmis bulundugu kole Bilal'i goren Ayse soyle der: "O zamanlar (biz kadinlara) carsaf (ve pece) gibi giysilere burunme (ve kapanma) zorunlulugu yuklenmemisti" (Ibn Ishak, 280, 458). Demek istedigi sey Muhammed'in daha henuz o tarihlerde Arap kadinina bu tur giysileri emretmemis olmasiydi. Neden o zamanlar emretmemisti?
Cunku o tarihlere gelinceye kadar buna kendi bakimindan gerek gormemisti. Hatice ile evli bulundugu surece esasen boyle bir emir veremezdi; Hatice'den cekinir ve onun boyle bir zorunluluga boyun egmeyecek kadar haysiyetli oldugunu dusunerek bunu teklif etmeye cesaret edemezdi.
Ote yandan hatice, nispeten yasli bir kadindi, onu kiskanmak icin de gerek yoktu. Fakat Hatice'nin olumunden sonra durum degismistir. Evlendigi kadinlar genc ve guzel kadinlardir. Kiskanclik duygularini kabartacak durumlar dogmustur artik. Hic kusku edilemez ki, kadini taninamayacak kiliklara tikan carsaf ve pece felaketine mahkum kilan bizzat Muhammed olmustur. Ve o bunu, herseyden once kendi kiskancligini tatmin icin yapmistir. Bunun boyle oldugunu ve kadinin ortunmesinin Hicret'in 5ci yilindan itibaren uygulanmaya baslanmis olmasindan anlamak kolaydir.

Yahudilikte ve Hıristiyanlıkta Kadın ve Örtünme


IFK (iftira) olayinin da bunda rolu oldugunu belirtmek mumkundur.
Daha baska bir deyimle Muhammed, kadinlara ortunme zorunlulugunu Zeyneb olayindan (ki Hicret'in 5. yilina rastlar) sonra yukleyip, bu zorunlugu Beni mustalik gazasi sirasinda olusan Ifk olayindan (ki Hicret'in 6. yilina rastlar) sonra pekistirdigi soylenebilir; cunku bu gaza sirasinda Ayse gerdanligini kaybettigi icin geride kalmis, Safvan bin Muattal onu tanimis ve devesine bindirerek Medine'ye getirmistir. Bu vesile ile Ayse'nin soyledigi soyledir:
"Ben gerdanligimi bulduktan sonra ordugaha dondum. Fakat ordugahta ses seda yoktu. .. Ben uzanmis bir halde bulundugum vakit Safvan bin Muattal Sulemr yanimdan gecti... benim yerde yattigimi gordugunde yanimda durdu. Cunku (o tarihlerde), kadinlar hicab altina alinmadan once oldugu icin yuzumu goruyordu... O bundan sonra devesini bana yaklastirdi... O arkaya cekildi, ben deveye bindim... Biz ancak sabah vaktinde askerin arkasindan yetisebildik."
Hatirlatalim ki bu olay uzerine Ayse'nin Safvan ile sevistigine dair halk arasinda dedikodu cikar ve bunu duyan Muhammed fena halde kizar. Bir sure Ayse ile konusmaz. Fakat Ayse'ye zaafi bulundugundan fazla dayanamaz ve Tanri'dan ayet geldigini ve ayete gore Ayse'nin sucsuz oldugunun anlasildigini soyleyerek onunla barisir. (Taberi, II s 530 ve d.; Ibn Ishak 457, 494; Sahih-i Buhari..VI 922, 929 Hadis No 910)
Goruluyor ki Muhammed, kendisini Peygamber ilan ettikten sonra on bes yil boyunca ortunme zorunlugu koymak diye bir sey akil etmemistir. Fakat ne zamanki kiskanclik sorunu yaratan olaylarla karsilasmistir, iste o zaman kadinlari ortmenin erkeklerin cikarlarina daha uygun olacagini dusunmustur.
Nur suresinin çoğu ayeti ve örtünme ile ilgili ayeti bu olaydan sonra iner.
"...ve irzlarini muhafaza etsinler, ziynetlerini acmasinlar. Ancak zahir olan mustesna. Bas ortulerini yakalarinin uzerine atsinlar..." 24 Nur 30-31
Bundan anlasilmak gereken sey elleri disinda hicbir yerlerini gostermemeleridir. Nitekim Ebu Davud'un Musned'inde Muhammed'in bir gun Esma'ya: "Ey Esma 'Kadin buluga erince ondan gorunmesi caiz olan a'za ancak sudur' diyerek onun iki eline isaret ettigi yazilidir. (Sahih-i..VI 56) diyerek "zahir" sozcugu ile sadece kadinin ellerini kasdetmis oldugunu ve bunun disinda kadinin hic bir yerinin gorunmemesini istedigini anlatmistir. (Nur suresinin 30-31 ci ayetlerinde gecen "Himir" sozcugu "ortu" anlaminda olup "basortusu" seklinde de cevrilebilir. Cunku maksat kadinin taninmayacak tarzda ortunmesidir.)
Nitekim Beni Mustalik gazasindan sonra ciktigi diger seferlerinden her birinde yanina aldigi karilarinin iyice ortunmelerine dikkat etmis ve ortusuz kadinlara bakmanin erkekler icin gunah oldugunu soylemistir.
Tabuk seferinden dondugu sirada basina gelen bir olay bunun guzel kanitlarindan bir digeridir. Bu sefere cikarken Muhammed, Safiye Bint-i Huveyy'i yanina alir. Lihyan ogullarina karsi giristigi Usfan savasinda donerken, devesinin arkasina Safiyye'yi bindirir. Kafile yururken devesinin ayagi bir seye takilir, surcer ve bu nedenle Muhhammed ve Safiyye, her ikisi de birden deveden duserler.
Muhafizlarindan Ebu Talha hemen Muhammed'in yardimina kosar, -'Sen kadina ihtimam et' diyerek Safiyye'yi yerden kaldirmasini ister. Safiyye yere duserken ortusunu kaybettigi icin, Ebu Talha, hemen elindeki 'Hamisa' denilen ortuyu Safiyye'nin ustune orter. Boylece kadini devenin ustune bindirirken yuzunu gormemis olur. (Enes Ibn-i Malik'in rivayetine dayali bu hadis icin bk Sahih-i..>VIII s 429 ve d Hadis no 1286)
ortunmeyi ongoren Kur'an hukmu Zeyneb olayini izleyen gunlerde konmus olup sadece peygamber kadinlarini degil fakat "muminlerin kadinlarini" dahi kapsayacak sekildedir ve soyledir:
"Ey peygamber, eslerine, kizlarina ve muminlerin kadinlarina, disari cikarken ustlerine ortu atmalarini soyle; bu onlarin taninmasini ve bundan dolayi inciltilmemelerini saglar" 33 Ahzab 59
Goruluyor ki Muhammed, kendisini Peygamber ilan ettikten sonra on bes yil boyunca ortunme zorunlugu koymak diye bir sey akil etmemistir. Fakat ne zamanki kiskanclik sorunu yaratan olaylarla karsilasmistir, iste o zaman kadinlari ortmenin erkeklerin cikarlarina daha uygun olacagini dusunmustur.
Nitekim Beni Mustalik gazasindan sonra ciktigi diger seferlerinden her birinde yanina aldigi karilarinin iyice ortunmelerine dikkat etmis ve ortusuz kadinlara bakmanin erkekler icin gunah oldugunu soylemistir.
Tabuk seferinden dondugu sirada basina gelen bir olay bunun guzel kanitlarindan bir digeridir. Bu sefere cikarken Muhammed, Safiye Bint-i Huveyy'i yanina alir. Lihyan ogullarina karsi giristigi Usfan savasinda donerken, devesinin arkasina Safiyye'yi bindirir. Kafile yururken devesinin ayagi bir seye takilir, surcer ve bu nedenle Muhhammed ve Safiyye, her ikisi de birden deveden duserler.
Muhafizlarindan Ebu Talha hemen Muhammed'in yardimina kosar, -'Sen kadina ihtimam et' diyerek Safiyye'yi yerden kaldirmasini ister. Safiyye yere duserken ortusunu kaybettigi icin, Ebu Talha, hemen elindeki 'Hamisa' denilen ortuyu Safiyye'nin ustune orter. Boylece kadini devenin ustune bindirirken yuzunu gormemis olur. (Enes Ibn-i Malik'in rivayetine dayali bu hadis icin bk Sahih-i..>VIII s 429 ve d Hadis no 1286)
Buhari ve Muslim kaynaklarinda yer alan hadislerden anlasilmaktadir ki kadinlarin ortunmeleri konusunda Omer b. Hattab, bircok vesilelerle Muhammed'in dikkatini cekmeye calismis ve ornegin "Huzuru saadetinize hayirsiz kimseler giriyor, kadinlariniza ortunmelerini emretseniz" seklinde muracaatlarda bulunmustur. Soylendigine gore onun bu devamli ikazlari sayesindedir ki Muhammed, sozunu ettigimiz ayetlerin inmesini saglamistir.
Örneğin Ömer şöyle der:
"Kadinla(riniza), evlerinin kapisinda oturmamalari icin, yeni elbise yaptirtmayin. Cunku elbiseleri (guzel ve yeni) olursa kalblerinden disari cikmak (dolasmak) arzusu gelir." (Gazali, Kimya-i ... (1979) 178)
Muhammed, ortunme geregi yaninda bir diger tedbir olarak onlarin ortaliklarda fazla gorunmemelerini uygun bulmustur. Ahzab suresine yerlestirdigi:
"...Ey peygamberin hanimlari...edali konusmayin...evlerinizde oturun; eski Cahilliyede oldugu gibi acilip sacilmayin" (33 Ahzab 32-33) ayeti ile bu sorunu da halledivermis ve boylece Omer gibi kisileri tatmin etmistir.
 Her ne kadar erkegin yabanci kadinlara bakmasi haram olmakla beraber, kadina yuklenen bu cehennemi kisitlamalar erkek icin soz konusu degildir. (Gazali, Ihyau..-1964- 168)
Ikrimi'nin rivayetine bakilirsa Muhammed, kadinlarin baslarini "car" ile orttukten sonra vucudlarindan hicbir sey gorunmemek uzere nburunurlerse kildiklari namazin "sahih" olacagini bildirmistir.
Fakat Omer, peygamberin kadinlarinin "car ve carsaf" giymelerini kafi bulmamistir. Onlarin diger kadinlardan daha fazla "muhadder" (kapali) olmalarini istemistir; yani golge ve karartilarini da erkeklerin gormesini asla uygun bulmamistir. Bundan dolayidir ki onlarin hic bir vesile ile evden disariya cikmalarina izin verilmemesini beklemistir. Yine bundan dolayidir ki Sevde'nin "hacet" gormek icin evden cikmasina karsi itirazda bulundugu olaya sebebiyet vermistir. Olay sudur: Yukaridaki ayetin "nazil" olmasindan sonra bir gun Muhammed'in karilarindan Sevde, "bir luzum ve ihtiyac" uzerine evden cikar.
O zamanlar evlerde "hela" olmadigi ve bu ihtiyac disarda bir yerde gorulur oldugu icin, herkesin yaptigi gibi o da isini bitirmek istemis ve uzerine carsafini giyerek kendisine bir yer aramis. Sevde iri yapili bir kadin oldugundan carsaf icinde bile olsa endamiyla onu tanimak kolaymis. Nitekim Omer Ibn Hattab onu gorunce, evin disina cikmasina itiraz etmis ve: "Ya Sevde, iyi bil ki, Vallahi sen bizce taninmamis degilsin...ne cesaretle evinin disina cikiyorsun?" diyerek kadincagizi daha isini gormeye vakit birakmadan eve dondurmus. Olayi anlatan Ayse soyle der: "O sirada Resulullah, benim odamda aksam yemeginde idi. Elinde de etli bir kemik vardi. Bu halde iken Sevde girdi ve -'Ya Resulullah! Bazi hacetim icin evimden cikmistim. Omer bana soyle soyliyerek itiraz etti', diye sikayet eyledi. Bunun uzerine (Tanri) Resul-i Ekrem'e vahiy gonderdi. Vahiy asari (peygamberden) kaldirildiktan sonra ve elinde tutmakta oldugu et (kemik) parcasini yere koymaksizin Sevde'ye soyle cevap verdi:-'Siz kadinlarin luzum ve ihtiyac uzerine (mesture olarak) evlerinden cikmalarina izin verildi' buyurdu." (Sahih-i Buhari...XI, 155, Hadis no 1723)
Goruluyor ki Omer, zavalli kadinlarin "hacet" icin dahi olsa evden disariya cikmalarina izin verilmemesi taraftaridir.
Kadinlarin hic taninmayacak sekilde ortunup kapanmalari zorunlulugu, Sevde olayi vesilesiyle oldukca gulunc denebilecek raddeye getirilmistir.
Bu olay sirasinda Muhammed, biraz da Omer'in israrlarina kanarak, kadinlarin "vucudlarinin karaltisindan kim olduklarinin anlasilmasina imkan vermeyecek sekilde ortunmeleri" geregini ongormustur. (Sahih-i..XI s 155 ve d; ayrica bk Sahih-i...I, s 140-1)

Muhammed evlenme umidi kalmayan, ihtiyarlayip oturan kadinlari ise "taninmayacak" sekilde ortunme zorunlulugundan muaf kilmistir. Dis esvaplarini cikarmalari halinde onlara sorumluluk yuklenmeyecegini, fakat cikarmamalarinin daha iyi olacagini, ancak her halukarda suslerini aciga vurmamalarini bildirmis, Kur'an'a ayetler koymustur. Ornegin bk 24 Nur 31 ve 60; 33 Ahzab 33 ve 59)

İslam'ın, kadını çarşafa tıkmak, eve kapatmak ve erkekten uzaklaştırmak için öngördüğü kuralların, sanıldığı ve iddiâ olunduğu gibi kadını korumaya matuf mantıki bir nedeni yoktur; örneğin Medine'ye göç etmiş Müslüman kadınlarını sarkıntılıktan korumak ya da genel olarak kadına şeref ve haysiyet kazandırmak için konmamıştır. Eski bir geleneğin Muhammed tarafından pekiştirilip duygusal şartlara oturtulması sonucu olmuştur.(...)

Muhammed'in istediği şey kadının tanınmaz kılık içerisinde dolaşmasıdır, çünkü ancak bu suretledir ki kadından doğma 'fesad ve fitne' önlenebilecektir. Kadını bu şekilde örtünmeye zorlamasının ve tehlike saymasının başlıca nedeni 'erkek kullarını' iradece zayıf, karakterce zayıf ve ve içgüdülerine kapılarak kadına saldırmaya hazır bir yaratık şeklinde görmesindendir. İnsan varlığına ve insan aklına karşı beslediği güvensizlik onu, eğitim yolu ile insanın uygarlaşabileceği ve örneğin kıskançlık ya da şehevilik gibi duygulara 'hâkim' olunabileceği fikrine yabancı kılmıştır. Kadını kapatmakla, çarşafa sarmakla ve erkekten uzaklaştırmakla, kişiyi uygarlaştıramayacağını ve kıskançlıktan kurtaramayacağını ve hayvandan farklı kılamayacağını hesaplayamamıştır. Düşündüğü tek şey, kısa vâdeli tedbirlerle, erkeği (ve herkesten önce kendisini) kıskançlıktan uzak tutmak ve rahata kavuşturmak olmuştur..." İlhan Arsel, Şeriat ve Kadın, 12. Baskı Nisan 1994, s. 255, 259-262, 266-267
Gazali, Muhammed’in bu düşüncelerini: "Kiskanc olmamak icin kadini yabanci erkeklerle temas ettirmemeli; sokaklarda gezmesine izin vermemelidir." diyerek acikliga kavusturmustur. (Gazali, (1975) II, 121).
Bundan dolayidir ki musluman bir kocanin yapmasi gereken seylerden biri de karisini eve kapatmaktir; hem de oylesine kapatmak ki hic kimse kendisinin "guzelliginden," "tabiatindan" haberdar olmasin ve kendisini baska erkeklerle kiyaslamasin.

İslamiyet’ten önce Türk kadınlarının da aynı şekilde özgür olduğu söylenir.

(Kaynak:Ilhan Arsel, Seriat ve Kadin, 9. Baski, Istanbul 1991, s. 255-279)


İslamiyet’ten önceki Arap toplumunda “yerleşik” ve “göçebe”, zengin ve yoksul olmak üzere iki türlü hayat tarzı görülmektedir.

İslami ve diğer kaynaklardan anlaşıldığına göre İslamiyet öncesi Arap kadınlarının özgürlükleri ait oldukları hayat tarzına bağlıydı. İslamiyet’le birlikte kadınların bir kesimi bazı haklara kavuşmuş ve biraz özgürlemiş olabilir, ancak büyük bir kesimi haklarını ve özgürlüklerini büyük oranda yitirmişlerdir. Günümüzdeki İslam ülkelerindeki kadınların durumu ise İslamiyet’in ilk dönemlerinden daha da geridir

Muhammed Döneminde Örtünme Ayetlerinin İnmesine Neden Olan Olaylar 
Örtünme ayetlerinin inmesinde İslamiyet’e karşı tepki ve çatışma ortamında Müslüman olmayan erkeklerin Müslüman kadınlara sarkıntılık etmesi, Muhammed’i kıskandıran ve kızdıran çeşitli olaylar ve daha sonra halife olacak olan Ömer’in de büyük etkisi vardır.
Örtünme ayetlerinin bulunduğu Nur suresi, Muhammed’in Medine’ye göçünden, başarı ve ganimet elde etmeye başlamasıyla birlikte çok evliliğe başlamasından ve karılarından Ayşe’nin zina (ifk) olayından sonra iner, Ahzab suresi ise Muhammed’in halasının kızı ve evlatlık edindiği Zeyd’in karısı Zeyneb’le evliliğinden sonra iner. Ayşe’nin zina olayı ve Muhammed’in Zeyneb’le evliği olaylarının hangisinin daha önce gerçekleştiği, dolayısıyla Nur suresi ile Ahzab suresinin hangisinin daha önce indiği tartışmalı olsa da örtünme ayetleri bu olaylardan sonra bildirilmiştir.

Ayşe’nin İfk Olayı (Arif Tekin)

 Muhammed’in hanımlarından Ayşe’nin, Savfan bin Muattal ile Beni  Mustalık Savaşı dönüşünde geceleyin yolda zina yaptığı iddiası (İfk (iftira) olayı), İslam tarihinde çok meşhur olan bir hadisedir. Ayşe, bu olaydan dolayı Muhammed’in evini bile terk etmek zorunda kalmış ve babası Ebu Bekir’in evine gitmişti. Hatta sağlam olan kaynaklarda Muhammed’in, ‘’Ayşe, eğer sen bu adamla zina yapmış isen doğru söyle. Zira, Allah affedicidir, merhamet sahibidir’’ dediği aktarılmaktadır. Halbuki eğer yapmışsa Ayşe’nin recimle idam edilmesi gerekiyordu. Çünkü (ileride de değineceğimiz gibi) Muhammed, zina yaptıklarına ilişkin sadece kendi aleyhlerine ifade verdikleri için birçok insanı recimle infaz etmişti. Ama sıra Ayşe’ye gelince ‘’Allah bağışlayandır, merhametlidir’’ deyip onu ucuz atlatmaya çalışıyor. (Bu konu üzerinde ileride zina cezaları kısmında yeterince durulacaktır.) bu ifk olayı hakkında Hz. Ali’nin de Muhammed’e, ‘’Ayşe’yi boşa; sanki sana kadın mı yoktur?’’ dediği rivayet edilmektedir. Bu hadise nedeniyle ortam öylesine gerginleşmişti ki, neredeyse Medine şehri kan gölüne dönecekti. Ayşe’nin bu olayı üzerinden aylar geçtiği halde, bu süreçte herhangi bir ayet inmemişti. Tam da gerginliğin devam ettiği bir sırada Halife Ömer, Muhammed’e, ‘’Sen Aişe ile evlenirken kendi iradenle mi evlendin, yoksa Allah’tan aldığın vahiyle mi?’’ diye soruyor. Muhammed ise, ‘’Ben Ayşeyle Allah’tan aldığım vahiy üzerine evlendim’’şeklinde yanıt veriyor. Buna karşılık Ömer, ‘’Öyleyse müsterih ol, endişeye gerek yoktur; mademki Allah’tan aldığın vahiyle evlenmişsin, o halde Allah seni mahcup etmez; tam tersine sana bir yol gösterir’’ diyor.
Ömer’in bu açıklaması üzerine, aylardır süregelen bunalıma, nihayet yol bulunuyor ve Nûr Suresi’nin 10. ayetinden itibaren onlarca ayet (Ayşe’yi savunma amaçlı olarak) birden inmeye başlıyor. Konuyla ilgili inen ayetlerde özetle şu temalar işleniyor: ‘’Erkek olsun, kadın olsun bu iftirayı duydukları zaman kendi vicdanlarının sesine kulak verip ‘’Bu apaçık bir iftiradır’’ demeleri gerekmez miydi! (Buna göre Muhammed kendisi de olayı duyunca o kadar soruşturup bekleyeceğine aynı şeyi demesi gerekirdi. N.T) Allah’ın merhametinden olmasaydı, o sizi mutlaka büyük bir azap ile cezalandıracaktı. Ayrıca, bu olayı duyduğunuzda, ‘’Haşa böyle bir şey olmaz, bu kupkuru bir iftiradır’’ demeniz gerekmez miydi! (Kendisi de aynı şeyi demesi gerekirdi! N.T.) Allah’ın lütfu olmasaydı haliniz ne olurdu.’’ Bu tip Ayşe için suçtan arındırma, halk için de bir nevi tehdit nitelikli ayetler. Nitekim, bu ayetlerden sonra bu işe biraz fazla bulaşan üç kişiye de Muhammed tarafından ceza veriliyor. Bunlar, Şair Hassan bin Sabit, Mistah bin Esase ve Muhammed’in baldızı (Halasının kızı Zeyneb bin Chaş’ın kız kardeşi. N.T.) Hamane idi. Bunlara 80’er değnek iftira (kazf) cezası uygulanıyor. Halbuki Ayşe’nin bu olayını en çok alevlendiren Abdullah bin Selul’du. Dolayısıyla, ceza verilmesi gereken kişi bu olmalıydı. Ama adam çok kuvvetli olduğu için ona herhangi bir ceza uygulanmadı. Bu olayda, Muhammed tarafından üç kişi cezalandırılmış dedik. Çünkü, Ayşe olayının anlatıldığı Nûr Suresi’nde (4. ve 13. ayetler), zina suçlamasında bulunan kişilerin, en az dört şahit göstermeleri gerekiyordu; aksi takdirde müfteri durumuna düşer ve bunlara 80 değnek ceza uygulanırdı (Nûr 4. ayet). Bunlar da böyle bir şahit kadrosunu gösteremedikleri için suçlu durumuna düşmüşlerdi. Ayrıca bu ceza da (iftira cezası) Ayşe olayı ortaya çıkana kadar Kuran’da anlatılmamıştı. Başka bir ifadeyle, bu ceza ayeti Ayşe olayıyla ilgili inen ayetlerin içinde bulunduğu Nûr Suresi’nde ilk olarak inmiş oluyordu. 
Bilindiği gibi ifk olayı geceleyin olmuştu; bu nedenle dört şahitle bunu ispat etmek mümkün değildi. Sebebine gelince, Bir kere Muhammed’e muhalif olanlardan orada kimse yoktu ki kalkıp şahitlik yapsın; ikincisi, Müslümanlardan gören olmuşsa da, ya Muhammed’in ailesi kötülükle itham edilmesin diye, ya da korkusundan söyleyememiştir. Hatta İslam inancına göre zina davasının ispatı için üç şahit de şahitlik yapsa, yine zina zanlısına ceza uygulanamaz. İşte bu nedenle, bu davanın ispatı için şahit göstermek, hele hele dört erkek şahit göstermek, hiç de mümkün değildi. İspatın bir diğer zorluğu da şudur ki, suç işleyenlerden biri, hem peygamber kadını, hem de aynı zamanda çok akıllı biri; suçun diğer ortağı ise, normal bir vatandaştır. Peki bunlar nasıl olur da kalkıp bu eylemi, üç-dört kişinin görebilecekleri bir ortamda gerçekleştirebilirler?
Bu olayı kapatmak için çeşitli senaryolar tertiplenmiş. O senaryoların bir parçası da şudur: ‘’Savfan’ın (güya) tenasül organı yokmuş’’ diye. (Mesela; bu olay, İbn-i Kesir, ‘’el-Bidaye ve’n-Nihaye’’4/163-165’te anlatılıyor) Halbuki Muhammed daha önce o adama ‘’Sirin’’ adında bir cariye hibe etmişti. Eğer onun tenasül organı olmasaydı Muhammed ona kadın verir miydi? (bilmeden verebilirdi. N.T)
Görüldüğü gibi, Muhammed’e leke gelmesin diye her hileli yola başvurulmuş.
Buradaki örneğimizi anlatmaktan gayemiz, Ayşe’nin bu suçu işleyip işlemediği meselesi değildir; hatta eğer işlemişse, suçlu bile değildir. Çünkü Ayşe o tarihte (627) 10-12 yaşlarında (hicretin 1. yılı 9 yaşındayken evlendikten 5 yıl sonra, yani 13-14 N.T) yaşlarında gencecik bir gelindi; Muhammed ise 60 yaşlarında bir ihtiyardı, hem de onun Ayşe’den başka birçok hanımı daha vardı. Başka bir deyişle, Ayşe bu yaşlı Muhammed’i başka hanımlarla paylaşıyordu. Dolayısıyla, eğer bu olayda kusurlu aranıyorsa, onun adresi Ayşe değildir diyoruz…
Bu örneğimizde, asıl üzerinde durmak istediğimiz, Ayşe olayında yaşanan bunca sıkıntıya rağmen, geçen bunca zaman zarfında ve gelinen aşamada neredeyse Muhammed taraftarlarıyla muhalifleri arasında çıkmak üzere olan savaşa rağmen, bu süreçte bu çok önemli olan olaya çözüm bulunamaması ve sonuçta Ömer’in Muhammed’e yaptığı konuşma neticesinde söz konusu ayetlerin inmiş olmasıdır. Bu konuda inen ayetlerin fazlalığı (Ayşe’nin lehinde oldukları halde) Ayşe’yi bile hayrete düşürmüştür. Ayşe bu ayetlerle ilgili, ‘’Benim meselem ilham yoluyla da halledilebilirdi. Bu olay yüzünden nedir bu kadar ayet…’’ deyip hayretini dile getirmişti.
Olayın özü şudur: Ömer, muhammed’e, ‘’Madem ki Allah’tan aldığın vahiy üzerine Ayşe’yle evlenmişsin, o halde Allah seni mahcup etmez ve buna bir çözüm yolu gösterir’’ deyince, Muhammed burada kendi kendine, ‘’Ömer, toplumun en açıkgöz insanı olduğu halde böyle düşünüyorsa, artık diğerleri tertipleyeceğim ayet formülüne daha çabuk inanırlar; o halde ben hemen ayet adı altında bir kompozisyon hazırlayıp bir an önce bu işi çözüme bağlayayım’’ diyor ve sonuçta böyle bir yöntemle bu olaya nokta koyuyor; az önceki ayetleri ilan ederek bu işten kurtulmuş oluyor.
Tabi ki bu, konuyla ilgili yaşanmış olaylardan edindiğim bilgilere dayanarak varmış olduğum şahsi yorumumdur.
İfk olayıyla ilgili en az 10 ayet geldiği, kimilerince de ayetlerin 18  olduğu  belirtilir.
Nur 24/2.Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüzer değnek vurun. Allah'a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah'ın dini(nin koymuş olduğu hükmü uygulama) konusunda onlara acıyacağınız tutmasın. Mü'minlerden bir topluluk da onların cezalandırılmasına şahit olsun.

Nur 24/3. Zina eden erkek ancak, zina eden veya Allah'a ortak koşan bir kadınla evlenir. Zina eden bir kadınla da ancak zina eden veya Allah'a ortak koşan bir erkek evlenir. Bu mü'minlere haram kılınmıştır.

Nur 24/4. Namuslu kadınlara zina isnat edip sonra da dört şahit getiremeyenlere seksen değnek vurun. Artık onların şahitliğini asla kabul etmeyin. İşte bunlar fâsık kimselerdir

Nur 24/5. Ancak tövbe edip bundan sonra ıslah olanlar müstesna. Çünkü Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

Nur 24/6,7. Eşlerine zina isnat edip de kendilerinden başka şahitleri olmayanlara gelince, onların her birinin şahitliği; kendisinin doğru söyleyenlerden olduğuna dair, Allah adına dört defa yemin ederek şahitlik etmesi, beşinci defada da; eğer yalancılardan ise, Allah'ın lanetinin kendi üzerine olmasını ifade etmesiyle yerine gelir.

Nur 24/8,9. Kocasının yalancılardan olduğuna dair Allah'ı dört defa Allah adına yemin etmesi, beşinci defada da eğer kocası doğru söyleyenlerden ise Allah'ın gazabının kendi üzerine olmasını dilemesi, kadından cezayı kaldırır.

Nur 24/10. Allah'ın size lütfu ve merhameti olmasaydı ve Allah tövbeleri kabul eden, hüküm ve hikmet sahibi olmasaydı haliniz nice olurdu?

Nur 24/11. O ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. Bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. Aksine o sizin için bir hayırdır(Ebu Bekir ailesi için). Onlardan(iftira atanlardan) her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. İçlerinden o günahın büyüğünü üstlenen(elebaşı) için ise ağır bir azap vardır.

Nur 24/12. Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leri hakkında iyi zan besleyip de, "Bu apaçık bir iftiradır" deselerdi ya!

Nur 24/13. Onlar (iftiracılar) bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Madem ki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir.

Nur 24/14. Eğer size dünya ve ahirette Allah'ın lütfu ve rahmeti olmasaydı, içine daldığınız bu iftiradan dolayı size mutlaka büyük bir azap dokunurdu!

Nur 24/15. Hani o iftirayı dilden dile dolaştırıyor; hakkında hiçbir bilginiz olmayan şeyleri ağzınıza alıp söylüyor ve bunu önemsiz bir iş sanıyordunuz. Halbuki bu, Allah katında büyük bir günahtır.

Nur 24/16. Bu iftirayı işittiğiniz vakit, "Böyle sözleri ağzımıza almamız bize yaraşmaz. Seni eksikliklerden uzak tutarız Allah'ım! Bu çok büyük bir iftiradır" deseydiniz ya!

Nur 24/17. Eğer inanıyorsanız, bu gibi şeylere bir daha ebediyyen dönmemeniz için Allah size öğüt veriyor.

Nur 24/18. Allah size âyetleri açıklıyor. Allah her şeyi hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Nur 24/19. İnananlar arasında hayasızlığın yayılmasını arzu eden kimseler var ya; onlar için dünya ve ahirette elem dolu bir azap vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.

Nur 24/20. Allah'ın lütfu ve rahmeti sizin üzerinize olmasaydı ve Allah çok esirgeyici ve çok merhametli olmasaydı haliniz nice olurdu?

Nur24/ 23,24. Namuslu ve (haklarında uydurulan kötülüklerden) habersiz mü'min kadınlara zina isnat edenler, gerçekten dünya ve ahirette lanetlenmişlerdir. İşlemiş oldukları günahtan dolayı dillerinin, ellerinin ve ayaklarının kendi aleyhlerine şahitlik edecekleri günde onlara çok büyük bir azap vardır.

Nur 24/25. O gün Allah onlara kesinleşmiş cezalarını tastamam verecek ve onlar Allah'ın apaçık bir gerçek olduğunu bileceklerdir.

Nur 24/26. Kötü kadınlar, kötü erkeklere; kötü erkekler de kötü kadınlara; temiz kadınlar temiz erkeklere, temiz erkekler de temiz kadınlara layıktır. O temiz olanlar iftiracıların söyledikleri şeylerden uzaktırlar. Onlar için bir bağışlanma ve bolca verilmiş iyi bir rızık vardır.

Nur 24/27. Ey iman edenler! Kendi evlerinizden başka evlere, geldiğinizi hissettirip (izin alıp) ev sahiplerine selam vermeden girmeyin. Bu davranış sizin için daha hayırlıdır. Düşünüp anlayasınız diye size böyle öğüt veriliyor.

Nur 24/28. Eğer evde kimseyi bulamazsanız, size izin verilinceye kadar oraya girmeyin. Eğer size, "Geri dönün" denirse hemen dönün. Çünkü bu sizin için daha nezih bir davranıştır. Allah, yaptıklarınızı hakkıyla bilendir.

Nur 24/30. Mü'min erkeklere söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar, ırzlarını korusunlar. Bu davranış onlar için daha nezihtir. Şüphe yok ki, Allah onların yaptıklarından hakkıyla haberdardır.

Nur 24/31. Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) sakınsınlar; namus ve iffetlerini esirgesinler. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, zinetlerini (takılarını ve takı bölgesini) teşhir etmesinler. Başörtülerini, yakalarının üzerine (kadar) örtsünler. Kocaları, babaları, kocalarının babaları, kendi oğulları, kocalarının oğulları, erkek kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kendi kadınları (mümin kadınlar), ellerinin altında bulunanlar (köleleri), erkeklerden, ailenin kadınına şehvet duymayan hizmetçi vb. tâbi kimseler, yahut henüz kadınların gizli kadınlık hususiyetlerinin farkında olmayan çocuklardan başkasına zinetlerini göstermesinler. Gizlemekte oldukları zinetleri anlaşılsın diye ayaklarını yere vurmasınlar (Dikkatleri üzerine çekecek tarzda yürümesinler). Ey müminler! Hep birden Allah'a tevbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz.


Muhammed’in azatlı kölesi ve üvey oğlu Zeyd’in karısıyla evlenmesi

Muhammed Zeynep’le evlenmeden yaklaşık bir yıl önce Zeyd’i halasının kızı Zeynep’le kendisi evlendirir.

Ancak Muhammed tıpkı Davud peygamberin de benzer durumları yaşamış olduğu bir şekilde bir gün Zeyd’in evine gittiğinde Zeynep’i evde yalnız ve açık bir durumda görür ve ona aşık olarak evden çıkıp gider. Zeynep bunu Zeyd’e olduğu gibi anlatır. Zeyd Muhammed’e gelerek isterse Zeyneple evlenmesini söyler. Muhammed buna daha sonra Ahzab 37. ayette bahsettiği gibi aslında Zeynep’i istediği halde nefsindekini gizleyip ‘’Allah’tan kork, eşini boşama!’’ yanıtını verir.

Ahzab 33/36: Allah ve resulü bir işe hüküm verdiklerinde, inanmış bir erkekle inanmış bir kadının, işlerini kendi isteklerine göre belirleme hakları yoktur. Allah’a ve resulüne isyan eden, açık bir sapıklığa batıp gitmiş demektir.

Ancak daha sonra Kendisi Zeyd’i tekrar çağırıp ona kendisine Zeynep’i  Allah’ın  eş yaptığını, kendisinin Zeynep’le evlenmesi gerektiğini, yoksa günaha girecekleri konusunda Ahzab 37. ayetin geldiğini bildirir:

Ahzab 33/37:Hem hatırla o vakti ki, o kendisine Allah'ın nimet verdiği ve senin de ikramda bulunduğun kimseye: "Hanımını kendine sıkı tut ve Allah'tan kork" diyordun da nefsinde Allah'ın açacağı şeyi gizliyordun. İnsanlardan çekiniyordun. Halbuki Allah kendisini saymana daha lâyıktı. Sonra Zeyd o kadından ilişiğini kestiği zaman, biz onu sana eş yaptık ki, oğulluklarının ilişkilerini kestikleri hanımlarını nikâhlamada müminlere bir darlık olmasın. Allah'ın emri de yerine getirilmiştir.

Muhammed Zeyd’e Zeynep’i kendisine istemesini söyler. Zeyd bunu Zeynep’e iletir, Zeynep düşüneceğini söyler. Bu haberi alan Muhammed Zeynep’in evine giderek ona el koyar ve onunla mehir(evlenilen kadına verilen ücret) vermeden, evlilik şahidi tutmadan evlenir.

Bu olayla ilgi Muhammed’e yöneltilen eleştiri yağmurundan sonra şu ayetler gelir:

Önceki peygamberleri örnek gösteren ve gelini sayılan Zeynep’in ona helal edildiğini, bunda bir günah olmadığını, evliliğin Allah’ın emri olduğunu bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/38:Peygambere Allah'ın takdir ettiği, mübah kıldığı şeyde bir darlık yoktur. Bundan önce geçen bütün peygamberler hakkında Allah'ın sünneti böyledir. Allah'ın emri ise biçilmiş bir kaderdir.

Evlatlıkların öz oğul gibi olmadığını, üvey babanın üvey evladın boşandığı hanımıyla evlenmesinde bir sakınca olmadığını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/40: Muhammed, sizin erkeklerinizden(kocalarınızdan) hiçbirinin babası değildir. Fakat o, Allah’ın Resûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. Allah her şeyi hakkıyla bilendir.

Burada bir parentez açarak belirtmek gerekir ki evlatlıkların öz oğul gibi olmadıklarını belirten bir ayet bu ayetten daha önce bu surenin başlarında da vardır (Ayetler doğru sırayla bildirilmemiş de olabiliri):

(Ahzab 33/4: Allah, bir adamın göğüs boşluğunda iki kalp yaratmamıştır. Zıhar yaptığınız eşlerinizi sizin anneniz yapmamıştır, evlatlıklarınızı da sizin oğullarınız kılmamıştır. Bu konularda söylediğiniz sözler, ağızlarınızın bir lakırdısıdır. Allah, hakkı söyler ve O, gerçek yola kılavuzlar.

Asıl belirtilmesi gereken de şudur: Muhammed evlatlığının ve müminlerin babası değildir ama peygamber eşleri müminlerin anasıdır:

Ahzab 33/6: Peygamber müminlere öz benliklerinden daha dost, daha yakındır. Onun eşleri de o müminlerin anneleridir. Anne tarafından akraba olanlar da Allah’ın Kitabı’nda, birbirlerine diğer müminlerden ve muhacirlerden daha yakındırlar. Ancak yakın dostlarınız için örfe uygun bir vasiyette bulunmanız müstesnadır. Bu, Kitap’a yazılmış bulunmaktadır.)

Halasının kızı Zeynep’le evlenmesinin ve kendisini peygambere mehir almadan hibe edenlerle evlenmesinin yalnızca peygambere özgü olarak helal kılındığını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/50:Ey peygamber! Biz bilhassa sana şunları helâl kıldık: Mehirlerini vermiş olduğun eşlerini, Allah'ın sana ganimet olarak ihsan buyurduklarından sahip olduğun cariyeleri, amcalarının kızlarından, halalarının kızlarından, dayılarının kızlarından, teyzelerinin kızlarından seninle beraber hicret etmiş olanları, bir de mümin bir kadın kendini peygambere hibe ederse, peygamber nikâh etmek istediği takdirde, onu başka müminlere değil de sadece sana mahsus olmak üzere helâl kıldık. Onlara eşleri ve cariyeleri hakkında neyi farz kıldığımızı biliyoruz. Bunlar sana hiçbir darlık olmaması içindir. Allah, çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.

Sırasını aksattığı ve birbirlerini kıskanan eşlerinden gelen tepkiler üzerine eşlerine tehdit savuran aşağıdaki ayet gelir:

Ahzab 33/51:Onlardan dilediğini geri bırakır, dilediğini yanına alırsın. Sırasını geri bıraktığın kadınlardan dilediğini yanına almanda da sana bir günah yoktur. Onların gözleri aydın olup üzülmemelerine ve kendilerine verdiğin ile hepsinin hoşnut olmalarına en elverişli olan budur. Allah kalblerinizdekini bilir. Allah her şeyi bilir ve yumuşak davranır.

Eşlerinin arasında en sevdiği olan Ayşe bu ayetlerden sonra çok sert bir tepki gösterir: ‘’Bakıyorum da senin Rabbin hep senin zevkine göre ayet göndermede acele ediyor’’

Bu ayet ve bu tür tepkilerden sonra kalbini kırıp küstürdüğü eşlerinin gönlünü almak için bundan başka evlilik yapmayacağını bildiren ayet gelir:

Ahzab 33/52:Bundan başka kadınlar sana helâl olmaz. Bunları başka eşlerle değiştirmek de olmaz. İsterse güzellikleri hoşuna gitsin. Ancak sahip olduğun cariyen başka. Allah her şeye gözcü bulunuyor.

(Ancak Muhammed daha sonra 63 yaşında vefatından önce de Kays kızı Kuteyle ile nikahlanır ama vefat edince bu evlilik tamamlanmaz.)
Ömer’in Muhammed üzerindeki etkisi ve Ömer’in Görüşleri Doğrultusunda İnen Ayetler
Ömer Muhammed’e düşmanken Muhammed’i öldürmek üzereyken Müslüman olmuş(14) ve Muhammed’in vahiy katiplerinden biri olmuştur(15). Ömer Muhammed’i değişik konularda etkilediği gibi, gerektiğinde MuhammedE ‘’ Bırakın onu, Muhammed kafayı yemiştir…’’ şeklinde hakarete varan ifadeler de kullandığı olmuştur(16). Ömer’in zekiliği, Muhammed’in onu sevmesi, münafıklara karşı ona ihtiyacı olması ve olasıdır ki aynı zamanda ondan çekinmesi nedeniyle Muhammed’in Ömer’in görüşleri doğrultusunda ayet okuyup davrandığı çok olmuştur. Kuran’ın bazı ayetlerinin Ömer’in görüşleri doğrultusunda şekillendiği iddiası bizzat Ömer’in oğlu Abdullah ve Muhammed’in en güzide sahabeleri tarafından rivayet edilir(17). Bu aytlerin sayısı kimine göre 15 kimine göre 30 kadar vardır(18).Özetle Muhammed üzerinde etkisi olan yalnızca Ömer olmamakla birlikte Ömer’in de Muhammed üzerindeki etkisi büyüktür, bu nedenle yalnızca bu ayette değil başka birçok ayette de rolü olmuştur.
Örneğin ‘’Karılarınız sizin tarlalarınızdır, tarlalarınıza nasıl dilerseniz öyle varın.’’ diyen Bakara suresinin 223. ayeti(19),Kadınların isyanına ve Muhammed’in evine yürüyüşe geçmelerine neden olan ‘’Başkaldırmasından endişe ettiğiniz karılarınıza öğüt işe yaramazsa dövün’’ diyen Nisa suresinin 34. ayeti(20), Eğer o sizi(Ömer’in Kızı Hafsa ve Ayşe kastediliyor) boşarsa sizden haha iyi eşler verebilir’’ diyen Tahrim suresi 5. ayet(21) vd.(22) Tahrim suresinin 5. ayeti Ömer tarafından Muhammed’in hanımlarından kendi kızı Hafsa ve Ebu Bekir’in kızı Ayşe’ye tehdit amacıyla söylenmiş, daha sonra bu söz beğenilip ayet olarak inmiştir(23). Birçok ayet de tıpkı bu ayet gibi sanki Ömer’in ağzından çıkmış, onun Muhammed’e söylediği bir sözmüş gibidir.
Hz. Ömer’in örtünme ayetlerindeki rolü
Ömer bir gün Muhammed'e ''Senin yanına iyi-kötü her kesimden insanlar gelir. Ne olur ne olmaz sen hanımlarına ''örtünün ,evden dışarı çıkmayın''desen iyi olur''diye teklifte bulunur.Bu teklif üzerine ,örtünmeyle ilgili ayetler inmeye başlar.(Ahzap suresi 33-59 ayetler) Ayşe ise aynı olayı şu şekilde aktarıyor:
''Biz Muhammed hanımları tuvalet ihtiyacımızı gidermek için geceleri 'Menasi' denen yere giderdik. Ömer de sürekli eşimiz Muhammed’e, ''Kadınlarına söyle kapansınlar ve evden çıkmasınlar'' diyordu. Ömer in bu teklifine karşı eşimiz bize herhangi bir yaptırım uygulamadı ve biz yine de dışarı çıkmaya devam ediyorduk. Bir gün yatsı vakti biz Muhammed hanımlarından Zem'an kızı Sevde, tuvalet ihtiyacını karşılamak için dışarı çıkmıştı. O arada  Ömer onu görmüş ve kendisine seslenerek,''Ey Sevde, bak seni tanıdım'’ deyip onu uyarmıştı. Ömer’in bu seslenişten maksadı, örtünme ayetlerinin bir an önce inmesini sağlamaktı. Sonuçta, Ömer bu olayı olduğu gibi Muhammed e anlatınca, bu aşamadan sonra dışarı çıkmamızı yasaklayan ve örtünmemizi emreden ayetler inmeye başladı''(24)
Ayşe’nin anlattığı bu olaydan sonra Ömer’in isteği ve ısrarı doğrultusunda örtünme ve eve kapanma ile ilgili şu ayetler iner:
Ahzâb 33/32: Ey Peygamber hanımları! Siz, kadınlardan herhangi biri gibi değilsiniz. Eğer (Allah’tan) korkuyorsanız, (yabancı erkeklere karşı) çekici bir eda ile konuşmayın; sonra kalbinde hastalık bulunan kimse ümide kapılır. Güzel söz söyleyin.
Ahzâb 33/33: Evlerinizde oturun, eski cahiliye adetinde olduğu gibi açılıp saçılmayın. Namazı kılın, zekatı verin, Allah’a ve Resulüne itaat edin. Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden, sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.
Ahzab 33/34: Oturun da evlerinizde okunan Allah’ın ayetlerini ve hikmeti (Kur’an’ın emir ve yasaklarını) anın. Şüphe yok ki Allah, Lâtif’dir (her şeyin sırrını bilendir) Habîr’dir (bütün yapılanlardan haberdardır).
Ahzab 33/35:Şüphe yok ki müslüman erkeklerle müslüman kadınlar, mümin erkeklerle mümin kadınlar, itaat eden erkeklerle itaat eden kadınlar, sadık erkeklerle sadık kadınlar, sabreden erkeklerle sabreden kadınlar, mütevazi erkeklerle mütevazi kadınlar, sadaka veren erkeklerle sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeklerle oruç tutan kadınlar, ırzlarını koruyan erkeklerle ırzlarını koruyan kadınlar, Allah'ı çok zikreden erkeklerle Allah-'ı çok zikreden kadınlar var ya, işte onlar için Allah bir mağfiret ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.
 Bu ayetler şimdilik yalnızca peygamberin eşlerini bağlamaktadır.
Ahzab suresinin 53. ayeti hakkında iki farklı olay rivayet edilir.
Bir rivayete göre Zeynep’le evlilik günü yemeğe çağrılan ziyaretçilerin geç vakte kadar oturup dağılmaması üzerine gelmiştir(29).

Diğer bir rivayete göre ise Ayşe şöyle bir olay anlatır:

‘’Eşimle birlikte yemek yiyorduk. O sırada Ömer de yanımızdan geçti: eşim onu yemeğe davet etti, hep birlikte yemek yemeğe devam ederken, o sırada Ömer’in eli benim elime değdi; Eşim Muhammed bunu görünce çok üzüldü. Üzüldüğünü ben de fark ettim. Bu olay üzerine bu ayet indi’’(30)

Bu olayla ilgili bazı yorumlarda Ömer dışında başka isimler de rivayet edilir. Ayrıca Muhammed ölünce Ayşe ve diğer hanımlarıyla evleneceğim diyenler olduğu da rivayet edilir(31). 

Nitekim bu ayette Muhammed ölse de Muhammed’in hanımlarıyla asla evlenilemeyeceği bildirilir. Bu ayet üzerine çok genç yaşta dul kalan eşleri de dahil Muhammed’in hanımları Muhammed’den sonra ölene kadar evlenememişlerdir(32).
33/53:
Ahzab 33/53:Ey iman edenler! Peygamberin evlerine vaktine bakmaksızın ve yemeğe izin verilmedikçe girmeyin. Fakat çağırıldığınız vakit girin. Yemeği yediğinizde de hemen dağılın. Sohbet etmek için de izinsiz girmeyin. Çünkü bu haliniz peygambere eziyet veriyor, ama o sizden utanıyor. Fakat Allah gerçeği söylemekten utanmaz. Hem O'nun hanımlarına bir ihtiyaç soracağınız vakit de perde arkasından sorun. Böyle yapmanız hem sizin kalbleriniz ve hem de onların kalbleri için daha temizdir. Hem sizin Resulullah'a eziyet etmeye hakkınız yoktur. Ondan sonra hanımlarını da ebediyyen nikâh edemezsiniz. Çünkü bu Allah katında çok büyük bir günahtır.

Bundan sonraki 54. ayette ise birilerine karşı kuşku vardır:

Ahzab 33/54:Siz bir şeyi açıklasanız da gizleseniz de şüphe yok ki Allah her şeyi bilmektedir.

55. ayette eşler, dolayısıyla da kadınlar kısıtlanmaya devam edilir ve tehdit edilir:

Ahzab 33/55:Onlar (peygamberin eşleri) için babaları, oğulları, kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kendi kadınları (kadın dostları ) ve sahip oldukları köleleri hakkında bir günah yoktur. Bununla beraber (ey Peygamberin hanımları) Allah'tan korkun. Çünkü Allah her şeye şahit bulunuyor.
Muhammed’in kıskandıracak ve kızdıracak başka olaylar da olur ve sonunda yalnızca peygamber hanımlarını değil bütün mümin kadınları bağlayan Örtünme ayeti gelir ve ayet de birçok ayet gibi Ömer’in ağzından çıkmış gibidir, Ömer’in Muhammed’e söylediği bir uyarı gibidir:

Ahzab 33/59:Ey peygamber, hanımlarına, kızlarına ve müminlerin kadınlarına söyle, cilbablarından (baştan aşağı örten çarşaf, ferace, giysi)üzerlerini sıkıca örtsünler! Bu, onların tanınmalarına, tanınıp da eziyet edilmemelerine en elverişli olandır. Bununla beraber Allah, çok bağışlayıcıdır, merhamet edicidir.

Derleyen Nilüfer Tekin